Gelen Kalabalık bir yaz akşamının gülüşleri Öpüyor camları kelebek dokunuşlarıyla Genç kahkahalar bırakılıyor sürekli Uçuşuyor sevgililerin kollarında yoruluyor Küsmüş kırık bir kırmızı yalnızlık Gözlerinin ayak seslerine tırmanıyor Demek geldin ha Hay Allah şaşırdım ne oldu.

Karmaşık Günlerin Şiiri Gün ışımaya başladı karşı dağlardan Gün ışımaya başladı, köleler Çektiler hançerlerini Durdular sahipleri adına aydınlığa karşı. Bu kez inersek şehre Yağmur gibi inmeliyiz Rötatifler şehir eşkiyaları Geceyi kör-kütük geçiren fahişeler Uyurken.

Amsterdam Akşamları 1 Cesetler bulvarı akşamı yoklamakta Ortalama insanlar ayarlı saatlere Çirkin mi çirkin bir amerikalı gibi Duvarlar sağır insanlara tırmanıyor Araba ciklet ve renkli ışıklar Aylak ayaklarda cam kavanoz Gazete haberi duvar ilanı Unutulmuş bir güneşe ilişkin

Hepsi Geçmişte Kaldı Küçük mutlulukları pekiştirmek için atlanmış bir zamandı. bakirdi ruhum, ütopyalar içerisinde yaşardı halkım terkedilmiş bıraktığında beni küllenmişti kor, andacın mağlup yüreğime dermandı. Rüzgarını bulamamış kanatlarım, aklım rehnedilmişti. masum sevdalardan ne kaldı. kim duydu serenadı. tükenmek bilmez uğultusunu kuzey ormanlarının bakırdı, küftü, utkuydu... hepsi geçmişte kaldı.

Mavi Gül mavi gülüm sevdiğim içime hasretin düştü yoluna sabahlar zeytin gözlerindi bağlayan beni yürürken dağ gibiydin içimde ordular yürürdü gördüğümde onu ol zamanda karacaoğlandın türkü söyleyen bazen yunus`tun gönüllerde destan mavi gülüm sevdiğim içime hasretin düştü yoluna sabahlar

Ay Şafağı Çok Çiçek Renkten renge gire gire gün battı aha Çöküverdi bir kemikli sinsi karanlık Bense merdivenler dayıyorum gönlümdeki sabaha Düş atlarımı geceye seyipledim artık Kainat büzülüyor bir dram ateşinde Fukara evleri bu haritada ha var ha da yok Gökdelenler horuldar dostluğun ötesinde Yay ın boyunu aşmıyor acın attığı ok

Sungu zaman ne yaman ırmaktır; büyüler insanı ulu teplerinde dağların yeşeren giz yaşamak denen bu hayatta sonsuz değişim başladığı yer aynı, bittiği yer hep aynı. gece karanlıktı; gündüz kavuşmanın tacı bir kuyuya düştüm elveren Yusuf`u hemen ardı arkası kesilmez sualler ateşten sancı günbatımı kesme taştan aynaların yüzü

Onun Şiiri o utangaç kırlangıç çoktan gitti o utangaç ülke o kırlangıcın altında uçan o dağlar çoktan gitti üstünden uçardı o mavi ona ilişkin ona sıyırtma geçen hatta ona dair ne varsa gitti o utangaç kırlangıç evanesiyle gitti hülasa gitt i bitti

Seyir Defteri buruk bir akşamı siliyorum alnımdan çiğ düşmüş toprak aydınlanıyor kuşlar konuyorken çatısına ağır ağır açılıyor bir kapı güzü yolculuğa hazırlanıyorken ihtiyar süzülüp akıyor şadırvana.

Benimse Gözlerim Akan Sularda ben ve ellerim uzaklarda senden kelimeler gözyaşlarında asılı bilirim yollarımı gözetleyedururda otururken köşesinde yalnızlığın iğreti sensiz sancıdır içimde akşamlar suskunluğun süren sorgusunda az biraz morcadır ellerim anne.

Sevgi Sloganları Söylemleri sürüyordu kemikten adamların Kemikten ve etten Ben hep duvar diplerinde Ellerimi bölüşüyordum Kıt kanaat yaşayan karıncılarla Resimlerde kendimi çokca görüyordum Bir adam tek başına ölmüştü Kalabalıklar arasında Öfkeyle ölmüştü besbelli Köpekler haberini parçalıyorlardı Gazeteler cesedini Yüreğini od a yakmış bir ana Her dem aslan gibi bir yiğidini tükürüyordu yere O, hiçbir zaman doğmayacak bir yiğitti Hançerede kahır gibiydi o Kendi ülkesine gitt

Görenler Beni görenler şifa sunuyor gün durmadan uzuyor mevsim alıp götürüyor tenhasız gibi duruyor adını koysalar iyi olacak balkonuma güvercinler dolacak.

Simurg Yeryüzüne düştüm ya o debdebe yüzünden Bayrağım onsekizbin alemlere renk verdi Bir nevbahar süzdüm de o bahtiyar gözünden Mücrimlere döndürdü beni onun aşk derdi Bir pervane oldum da her yönümü kaybettim Rübabın afsunuyla yıkıldım gözyaşına Öylesine vardım ki varlığımdan vazgeçtim Çerağımı yitirdim onun raksı uğruna

Çizgi Hayata yüzümün kanayan yanıyla bakıyorum yalnızlık tercihini çoğaltırken kalbim yediveren sevda patlamasına hazır son kıyafetine bürünüyor. Ölüme gözümün görmeyen yanıyla bakıyorum her adımın hesabını yaparken beynim ömür çizgisinin sağlamasından yorgun son kelimeyi zor hatırlıyor.

Hilkat İşte bu kapanmaz bir müziktir Şavktır kaşlarımızı iştahla çatan Boyunlardan aşağı Kolay bir ter gibi inen Kandır Sayesiz bir vurgunun Helal kanı Belimin kemilerinde çatırdayan Bir kadın Hilkatimin gülümser akrabası Kadın ki Küçük şehir sokakları gibi rüsvay Tüm maliyetlerin Firesiz emtiası

Ayva Çiçeği gözlerin görmüyor telaşından nereye gidiyorsun böyle koşa koşa başın bahar rüzgarıyla belada mı yoksa aklın hep o leylada mı kar mı bahçelere yağan yıldızlar mı gönlümüze dolan tutuşunca arzuların savrulunca saçların bir beyaz rüzgardır esen

Bir Gülü Avuçlarınıza Bırakıyorum Sevmek yaşamakta ilk deney Bir çiçeği okşayarak Anlıyoruz ince bir çizgi üstünde olduğumuzu Biz unutmaya çalıştıkça Kendini yeniden hatırlatan Uzak bir yerdeki dosttan gelen selam Başlatıyor kalp denizlerine yolculuğumuzu Eşyalarla insanlar arasındaki gizli ve açık ilgi Ancak böyle bir yolculukla bozulabilir diyorum Birimizin elinde vermek Almak ödevinde diğeri Bir gülü avuçlarınıza bırakıyorum Bundan şaşılacak bir durum yok Dostluğun olağan şekli

Merhaba Ey Hüzün Merhaba evinden ayrılan gurbetçi dalından koparılan gül kıyıdan uzaklaşan gemi sevgilisinden ayrılan sevgili istasyondan çıkan tren trenin çığlık çığlığa zili Merhaba gözden uzaklaşıp göktek kaybolan uçak anadan ayrılan çocuk dağda vurulan ceylan Merhaba tek ve tenha yerler ayrılıklar ölümler beni boğan duygu seli gözlerimin buğusu boğazımdaki ağıtlar merhaba

İkibinyirmibir / Şifre Bir bu hüzme başka pencereni terk et ey çocuk bizi bize dokunan zamanla anla bıçak gibi içimizde yürürdü yıllar dilimizde kelepçe ayağımızda pranga

Elif Üzre Ben ki şairim sözlerledir işim Nicesini büktüm tezgahımda yıllardır Nicesini yonttum boyadım çektim Dizdim birbiri ardınca günler geceler boyut Ben ki şairim cümlü sözler tanışım Bildim daima en gizli yanlarını Diledikçe çıtlatıp parmağımı Dizdim kağıtlara duvarlara belleklere keyfimce