Türk Destanlarını konu edinen bu kitap, önceden belirtelim ki bir el kitabıdır. Orta öğretimde okuyan gençler için düşünülmüştür. İlmi bakımdan büyük bir iddiası yoktur. Yaradılış ve Türeyiş adını verdiğim Türk Destanını hazırlarken aldığım notlar, destanlarımızın öteki milletlerin destanları ile uzak yakın ilgilerini karşılaştırma sırasındaki yorumlamalarım ve düşüncelerim zamanla böyle bir kitabı yazmama sebep oldu... (Önsöz´den)

"1978 yılındaydı. Sallantıda olduğu Türkiye'de pek hissedilmeyen, daha doğrusu hissettirilmeyen SSCB (Komünist Rus Çarlığı) topraklarını değil de, orada esir yaşattığı Türklerin ülkesini görmek istedik. Muazzam ile birlikte gitmeyi, görmeyi aklımıza koyduk. Bizim inancımızdakilere göre imkânsız bir seyahat idi bu. Solcunun her çeşidi, sağcısının en salçalısı kolayca gidebilirdi o vakitler Rusya'ya, bizim gibiler, Türk milliyetçileri.. çok zor giderdi, hattâ hiç gidemezdi. Gidişimizin hikâyesi bile zora vur

Yazarın roman ve hikayelerinde de karşımıza çıkan insan tiplerinden bazılarına bu yazılarda da ratlanılmaktadır. Özellikle Bugünki Türkiye Dizisi´ni oluşturan kitaplar bu yazılardan sonra tekrar okunursa daha bir doyumsuz tad alınacağı düşüncesindeyiz. Dünü bilmeden bugüne ve yarına ulaşmak mümkün olmadığından, köşe yazılarını ve yazarlarını reyting gözlüğü ile değerlendirenler gibi ticari kaygı taşımadan, geçmişimizi bir parça da olsa okuyucularımıza aktarabilmek tüm dileğimizdir.

Sanat adamları ancak yeryüzünü güzelleştirebilmek uğrunda, çirkinde bile mevcut olan bütün güzellikleri insanların gönül gözünde yerleştirmek için çaba sarfetmek mecburiyetindedirler. Yeryüzünün güzelleşmesi dünkü, bugünkü, yarınki çabaların senteziyle olur. Mesele bu üç çabanın sentezini yapabilmek, bugün bütün maddi zenginliklerine rağmen ruh yoksulluğunda bunalan insanlara yarının sentezini gösterebilmektir. Bu böyle olunca da insan ve güzel mefhumları bir araya gelmiş olur. Bu görüş açısından da insanı

Belli zaman ve mekan içinde uyanış hikayesini anlatmaya çalıştığımız Sonsuza Uyanan Taşlar ne Türk adının ilk defa yazılışı, bugüne kalan yazılışı, ne Göktürklerin tarih destanı, ne de ilteriş Kağan´dan Bilge Kağan´a, Kül Tigin´e ve Bilge Tonyukuk´a övgüler, şiiridir. Belki bunların hepsidir, belki tek tek bunlardır. Ama hepsinden önemlisi hepsini gölgeleyen bir ululukta yücelişi, Türkçemizin haşmetini verişidir. Evet, Sonsuza Uyanan Taşlar ana dilimizin, o nefis Türkçemizin 1250 yıl önceki haşmeti ve 1250

Hoca Ahmet Yesevi, sadece düşünceleriyle ve sözleriyle, hareketleriyle ve tertemiz ömrüyle adını sonsuza emanet eden ölümsüzlerden değildir; özünü İslam´ın nurundan alan bir ruhu ham toprakların vatanlaşmasında maya olarak kullanabilmenin yolunu göstermiştir. Gösterdiği yolda yetiştirdiği müridleri, halifeleri, dervişleri hocalarından aldıklarını geliştirerek pekiştirmişler, bin yıllık bir yurdu adım adım, tıpkı dikenlerden ve ayrık otlarından temizlenen bir toprak gibi bu güne hazırlamışlardır. Can ocağınd

Lala Mustafa Paşa´yı Ayasofya´nın girişindeki Yasemenci Baba karşıladı. Girişdeki karşılıklı iki çukura çağırdı. Töredendir paşa, bilirsiniz dedi; Atalarımız yeni aldıkları şehirlere fetih çınarları dikerler. Çınarlar toprakta köklendikçe yurdu pekiştirir, dallı budaklı yeşerdikçe vatanı sağlamlaştırır, gölgesi çoğaldıkça toprağına huzur serper. Bizim fetih çınarlarımız da bu yüzdendir. Islak çuvallarda sarılı, kökleri topraklı iki çınar fidanını gösterdi: Bunları ben İstanbul´dan, kendi bahçemden getirdim.

... Nasıl türküler söz dizimi ve ezgi olarak bölge özellikleri ve zevkine uygun değişikliklere uğruyor ve türlü varyantlar halinde karşımıza çıkıyor ise ve bu hal; masal, hikaye, mani gibi diğer halk edebiyatı türlerinde de görülüyorsa, efsaneler için de aynı durum söz konusudur. Aynı efsanenin Anadolu`nun doğusunda başka, batısında başka, güneyinde başka türlü anlatıldığını duydum. Kiminde küçük bir motif değişikliği, kiminde bir imaj fazlalığı, kiminde de bir kısım tabiat unsurları -veya yer ve şahıs adla

Bu oyun bir kişiliktir. Yunus´dan gayri kişiler Yunusun hayâlindeki kişiler diye düşünülmüştür. Böyle oynanırsa oyunun tek ve gerçek oyuncusu Yunus Emre, hayal kişilerin tekli veya koro konuşmalarına karşı davranışlarıyla hareket edecektir. Böyle düşünülür ise oyunun Rakkâse´si de gerçekle hayal arası bir görüntüde verilmelidir. Fakat bu oyun hayal değil gerçek kişiler var sayılarak oynanabilir. Bu durumda oyuncular, sırasıyla şu kişiliklere bürüneceklerdir.

Bütün bunlar oldu mu gerçekten... oldu mu? Bilmiyorum. Fakat o sabah Tekkenin, Hacı Bektaş Dergahı'nın kapısında eşiğe oturduğumda her şey o kadar canlıydı, açıktaydı, gerçekti. Beni o eşiğe getiren uzun, upuzun yolu düşünmüştüm; aynı zamanda kısacık bir yol idi, adına ömür diyorlardı, biz onu yaşamak zorundaydık. Buna rağmen yine her şey tüllerle örtülüydü, belki de ben bu olanların hiç birini yaşamamıştım; yaşadım sandıklarım birer geçişti; insanın kendi içinde bilmeden yaşadığı bir alemden bilmeden yaş

Bir toprağa sahiplenmek kolay değildir, sen bilirsin, bir toprağı yurd edinmek bu dünyada işlerinin en zorudur. Elin üstünden ayrılmayacak bir an bile o toprağın, gözün üstünden eksilmeyecek. Elini fazla bastıramazsın, bastırırsan ezersin, ezilen toprak ürün vermez hay oğul, ben denedim, vermiyor. Ezilen toprakta insanlar köleleşiyor çünki..Fakat bu böyle diye gevşek de tutamazsın elini..toprak kayıverir..Fazla okşarsan şımarır. Ne kayan toprak senindir, ne şımarandan güven bekleyebilirsin. Ya na yapacaksın

Musul: Türk'ün Atayurt'tan Anayurt'a giriş kapısı... Bu diyar üzerine en büyük kavga 1918 ile 1926 yılları arasında yaşandı. Emperyalizm, kendi çıkarı doğrultusunda "Güney Kürdistan" dediği Musul'u Türklerden koparmak için tüm gücünü ortaya koydu. Bu çerçevede Musul Sorunu, Kürt Meselesi ile iç içe bir boyut kazandı. Böylece, tahrikler, isyanlar, çatışmalar birbirini izledi. Mim Kemâl Öke'nin ilk kez gün yüzüne çıkan belgelerle kaleme aldığı o müthiş komplolar zincirini soluk soluğa okurken, günümüzde yöred

İttihatçılar´ın tasfiyesi ile birlikte Türk siyasi hayatında bir "ekol" tarihe karıştı.. Diyebilir miyiz? İzlerini günümüze taşımak hem mümkün, hem değil. Tarihi vakıa, süreç ve şahısların, zaman / mekan atlasında kendilerine mahsus müstakil özellikleri olduğu için genellemeler yanıltıcı olabilir. Ne var ki, bir husus hep kendini tekrarlıyor. O da Türk´ün "Kızılelma" arayışı... Dün ona İstanbul´da, Viyana´da aradık. İttihatçılar da aradılar. Devir değiştikçe "Kızılelma"da değişti. Bazen de hiç olamadı

Üçyüz yılı aşkın bir zaman içinde sahipliğini, efendiliğini, yönetimini elinde tuttuğun topraklarda bir gün geliyor sıradanlaşıyorsun; sahibi bulunduğun toprak sömürgeleşiyor, yönetici değil yönetilensin artık... Tek söz sahibi sen iken söz hakkın elinden alınıyor; bir tek senin bayrağını estirdiği havada başka bir bayrak egemen; dün, azınlık bilerek koruduğun insanların bile bayrağı varolmuş sokaklarda gezerken sen kendi bayrağının ucunu bile göremiyorsun... yöneten çoğunluk iken yönetilen azınlıksın... B

"‘Gözlerinde bir başka sevgi ışıltısı taşıyorlardı. Buna ne demeli? Birbirine canlarını emanet etmiş insanlar, silah arkadaşları arasındaki sevgi bağını tarif etmenin imkânı yoktu. Aile arasındaki bağa benzetilebilir bu duygu. ‘Varlığını tamamen bir arada olduğun on yedi kişiye emanet edip onların varlığını korumak için yaşamaya başlıyorsun.' Bu duygu ve düşünce üzerinde geliştirilen bağlar çok kuvvetli hissediliyordu. Doksanlı Yıllar olarak tarihe geçecek bu travma, toplumun bilinçaltında ‘bir daha geri

Yümni hocamın "İman, yokluğa değil, gaybe, yani bilgimiz içine girmeyene inanmaktır." sözünden hareketle aklımızın eremediği konularda belirginleşen sessizlik ve sonsuzluk karşısında imanımızın bizleri iç huzura erdirmesi çabaları sürecinde insan olma özelliğimizin ve varlığımızın yok sayılmaması gerektiği vurgulanmaktadır. Diğer yandan hiçbir şekilde kendimizi ve benliğimizi bir başkası(ları)na teslim etmemesi ve Allah'ın yarattığı tüm kulların arasında eşitliği bozmaması, belirli kişi veya yapılara ayrıca

Ünlü askeri stratejist Carl Von Clausewitz "Savaş politikanın başka araçlarla devamıdır" diyerek savaşla barışın ne kadar ince bir denge üzerinde olduğunu ifade etmiş, aynı zamanda hem savaşta hem de barış dönemlerindeki diplomasinin hedefinin düşmana veya rakibe kendi iradimizi kabul ettirmek olduğunu ortaya koymuştur. Çünkü savaş aynı zanda çarpışan iki iradenin kendi üstünlüğünü kabul ettirme mücadelesidir. Günümüzde düşmana irademizi zorla kabul ettirmek için sadece bilinen anlamda (karşılıklı orduların

Hak, hukuk ve adalet konusunun muhatabının, varlıklar içinde yalnızca insan olduğu görülüyor. Çünkü sadece o, bunu anlayacak, kavrayacak ve gereğini yapacak bir şuur sahibidir. Bundan yan çizecek olan da yine odur. Diğer varlıklar programlanmış rol ve statülerini yerine getirirler. İnsanlık süresi içinde haksızlığa uğramış çok insan, grup, sınıf ve iş var. Başta emekçiler, yoksullar haksızlığa uğramış, acı çekmişlerdir. Yalnız bunlar mı? Haksızlığa uğrayan inanç sistemleri, haksızlığa uğrayan milletler var

Osmanlı Devletinden bu yana çok önemli sosyal müesseselerden biri olan vakıfların yüklendikleri fonksiyonlar üzerinde durulurken, 1946 Türkiyesinin sosyal-ekonomik ve kültür yapısından kesitler sunuluyor. Ayrıca, adalet mekanizmasının işlemediği bir devlette görülen rahatsızlıklar, devleti idare edenlerle idare edilenlerin duyuş, düşünüş, kültür ve inanç ayrılıklarından dolayı açılan sosyal yaralar üzerinde duruluyor.

Yazarın roman ve hikayelerinde de karşımıza çıkan insan tiplerinden bazılarına bu yazılarda da rastlanılmaktadır. Özellikle Bugünki Türkiye Dizisi´ni oluşturan kitaplar bu yazılardan sonra tekrar okunursa daha bir doyumsuz tad alınacağı düşüncesindeyiz. Dünü bilmeden bugüne ve yarına ulaşmak mümkün olmadığından, köşe yazılarını ve yazarlarını reyting gözlüğü ile değerlendirenler gibi ticari kaygı taşımadan, geçmişimizi bir parça da olsa okuyucularımıza aktarabilmek tüm dileğimizdir.