Moğol ilinde Oğuz Han soyundan İl Han'ın hükümdarlığı sırasında Tatarların hükümdarı Sevinç Han, Moğol ülkesine savaş açmıştı. İl Han'ın idaresindeki orduyu Kırgızlar ve diğer boylardan da yardım alarak yendi. İl Han'ın ülkesindeki herkesi öldürmüşlerdi. Sadece İl Han'ın küçük oğlu Kıyan ve eşi ile yeğeni Nüküz ve eşi kaçıp kurtulabilmişti. Düşmanın, onları bulamayacağı bir ülkeye gitmeye karar vermişlerdi. Yabani koyunların yürüdüğü bir yolu takip ederek, yüksek bir dağda bulunan dar bir geçide ulaştılar.

Amazonlar yoktur, iddiasında bulunanlar genelde kadınların, erkekler olmadan var olamayacaklarını söylemekte ve sormaktadırlar-. "Tarihte neden başka benzerleri olmamıştır?" diye. Başka coğrafyalarda da Amazonların (kadın savaşçılar) olduğu söylenmektedir. Amazon nehri adını yine bu savaşçı kadınlardan almıştır. Amazonlar hakkında ortaya çıkan en geniş bilgi kaynakları, onların hakkında anlatılan öykülerden meydana gelmektedir. Bir söylentiye göre; Libya bölgesinde, başka anlatımlara göreyse de Kafkasya'da

Gılgamış Destanı, tarihin en eski ve önemli yazılı destanıdır. On iki kil tablet üzerine Akad çivi yazısı ile yazılmıştır. Bu destan, Uruk kralı Gılgamış'ın ölümsüzlüğü aramasının hikaye edilmesi şeklinde vücut bulur. Bu destanda aynı zamanda Nuh Tufanı'nın bir bölümü de hikaye edilmektedir. Destan'da Gılgamış, en yakın dostu Enkidu'nun ölümünden sonra başladığı ölümsüzlüğe ulaşma çabalarının boş bir çaba olduğunu ve Tanrı Enlil'in tavsiyeleriyle, insanın ardında; ancak büyük bir isim bırakarak ölümsüzlüğe

Eski Yunanlıların Heracles, Romalılar ve onlarla birlikte dünyadaki birçok halkın Herkül dedikleri efsanevi kahraman, işin aslında Eski Yunanlıların Olimpos tanrılarıyla ilişkisi olan bir yarı tanrıydı. Hatta bazı yörelerde ve dönemlerde Herkül'e bir tanrı gibi tapılmış, onun adına dünyanın değişik köşelerinde şehirler kurulmuştur. Çağlar boyunca Rom.a'dan Orta Doğu'ya kadar dünyanın büyük bir kesiminde Herkül adı güçlülük ve kuvvet ile özdeşleşmiş, Herkül'ün olağanüstü gücüyle ilgili sayısız edebi eser yar

Manas Destanı, Kırgız Türklerinin ulusal destanıdır. Mani dinini yaşayan Karahitaylar ile Müslüman Karahanlılar arasındaki savaşta Kırgızların durumunu ve Manas isimli yiğidi hikaye eden destan, çeşitli kaynaklardan toparlanmıştır. Destandaki olayların XI. ve XII. yüzyıllarda geçtiği tahmin edilmektedir. Manas Destanı gerçekte bir kahramanlık destanı özelliği taşımaktadır. Bu destan; savaş karışıklıkları sırasında meydana gelen aşk maceraları, şenlikler, düğünler, Şamanizm inancının detayları, gelenek, göre

"Akhalıların yürüyüşe geçmesi ile Olympos'un baş tanrısı Zeus, Gökkuşağı Tanrıçası İris'i Truvalı bir haberci kılığına sokarak Truva'ya gönderir. Tanrıça İris Truva'ya geldiğinde Truva'nın komutanlarının kentin kapısında toplandığını görür. İris, komutanların bu avare hallerine kızar. Truva'nın kaderinin çizileceği bir savaşın geldiğini, Akha ordularının kentin üzerine yürümeye başladığını bildirerek Hektor'dan ordusunu bir an evvel savaşa hazırlamasını ister."

Şölen sırasında Kleopatra, kendi elbisesi üzerinde bulunan süsleri şarabın içine atarak öyle içmeyi teklif etmiş ve süsleri şarap bardağına atmıştı. Aynı şeyi yapmasını Antonius'tan da istemişti. Amaçları, şarabın tadını ve rengini değiştirmekti. Ântonius bu teklifi kabul etti ve şarabı içmek üzere elini uzattığı zaman Kleopatra, onun elini tutarak, şarabı zehirlediğini söylemişti. Kleopatra, "Sen bana karşı çok kibirlisin, benden şüphe ediyorsun. Eğer sensiz yaşayabilseydim, senden kurtulur ve rahatlardım.

Melikşah, elçilik heyetini Alamut'a göndermişti. Hasan Sabbah, bu heyeti saygıyla kabul etmişti. Onlar Melikşah'ın ihtişamı ve gücünü överek, kendisinden onun üstünlüğünü kabul etmesini istedikleri zaman onlara şunu söylemişti: "Biz 'imam'ımızdan başka birilerinin emirlerine boyun eğmeyiz. Sultanların maddi ihtişamı bizi etkileyemez." Elçilik heyeti Alamut'tan istediklerini alamadan ayrılmak zorunda kalmıştı. Hasan Sabbah onları son olarak şu sözlerle göndermişti: "Sultanınıza söyleyin, bıraksın bizi hücrem

Sparîaküs'ün liderliği serinkanlı ve son derece akıllıcaydı. Romalıların, klasik bir sarma stratejisi yapmaya çalıştıklarını kolayca görmüştü. Romalı generaller kendisini küçük görmüş ve bunun bedelini ordularını kaybederek ödemişlerdi. O Roma savaşçılarının, savaş stratejilerini ve taktiklerini çok iyi bilen biriydi. Böyle kibirli ve basit bir şekilde yapılan taktiği kolayca çözmüş, bir kez daha galip gelmişti. Spartaküs'ün zaferi Roma başkentini korku içinde bırakmıştı. Roma'yı savunacak bir asker grubu a

Başpiskopos, Arthur'u yanına çağırdı ve ciddi bir sesle, "Evladım, senin garip hikayeni duydum. Bunun doğruluğunu şimdi anlayacağız. Buna Tanrı karar verecek. Şimdi bu kılıcı taştan çıkarmayı dene." dedi. Gururlu baronlar küçümseyici bakışlarla Arthur'u izliyordu. Arthur kılıcın kabzasını tutup çekti. Kılıç elindeydi. Orada bulunanların elleri hemen hançerlerine gitmişti. Hepsi öfkeliydi. Lortlar ve baronlar hemen itiraza başlamışlardı. Merlin'e "Sen büyü marifetiyle çırağını bize kral diye yamayacaksın. Bu

Günlerden bir gün, Ay Kağanın gözü parladı, doğum sancıları başladı ve bir erkek çocuk doğurdu. Bu çocuğun yüzü gök gibi parlaktı. Ağzı ateş kızılı, gözleri ela, saçları ve kaşları kara idi. Perilerden daha güzeldi. Bu çocuk anasının göğsünden bir defa süt içti, bir daha içmedi. Çiğ et, aş ve şarap istedi. Dile gelmeye başladı. Kırk gün sonra büyüdü, yürüdü, oynadı. Ayağı öküz ayağı gibi (kuvvetli), beli kurt beli gibi (ince), omuzları samur omuzu gibi, göğsü ayı vücudu gibi (kuvvetli) ve bütün vücudu tüylü