İslâm Dini’nin birer düşünce okulu sayılan itikâdî ve siyasî fırkaları konu edinen İslâm Mezhepleri Tarihi disiplini, İslâm’da mezheplerin birer din değil, dinin birer yorumu demek olan beşerî nitelikli sistemler olduğunu, bu yüzden dinle asla özdeşleştirilemeyeceklerini ispat etmek suretiyle, mezheplerin birbirlerine düşman birer oluşum ya da düşünce özgürlüğü önünde birer engel değil, İslâm’ın belirlediği sınırlar içinde kaldıkları müddetçe birer zenginlik ve rahmet olduklarını ortaya koyarak önemli ve

Dünyada mevcut vahye dayanan yahut dayanmayan bütün dinlerin, ana esaslarını belirten, sübût ve delâleti kesin olan metin ve ifadeleri yanında, değişik sebeplerle üzerinde fikir yürütme ve yorumlamaya müsait metin ve delilleri bulunduğu daima görüle gelmiştir. Kesin delillere dayanan konular, dinin aslî bünyesini teşkil eden, inanılıp kabul edilmesi gerekli, aksi halde kişinin din dışına çıkmasına sebep olacak ana esaslardır. Tâlî veya zannî kabul edilen, farklı anlayış ve yoruma müsait olan metin ve de

Dirayet Yayınlarından çıkan Ömer Faruk Korkmaz imzalı Ayeti Kerimeler Işığında Sünnetin Hücciyeti adlı bu eserin takdiminde şöyle deniliyor: Sünnet-i Seniyye bütünüyle, kitabımızı doğru anlayınca manasını tahrif etmeye yeltendiler. Kur'an'ın muradullaha uygun bir biçimde anlaşılmasını yine O'nun kendisine tanıdığı teybin yetkisiyle ortaya koyan sünnet-i seniyye üzerinde şüpheler uyandırmaları gerekiyordu bunu yapabilmeleri için, Zira Kur'an'ın manasını muradullaha paralel şekilde müslümanlara aktaran sünnet

Ehli Sünnet ve Cemaat kavramı bizler için, son nefesimize dek yaşamakla memur olduğumuz istikamet anlamını taşımalıdır. Zira Cenabı Hakk'ın hidayet üzere olmanın ölçüsü olarak tayin ettiği sahabe imanına erişebilmenin yegane yolu budur. Toprak bütünlüğümüze, vatanımıza ve her türlü mukaddesatımıza yönelik yapılabilecek fiili işgallerden daha tehlikelisi aynı mihrakların yürüttüğü zihni işgallerdir. Zira, zihnen işgal edilmiş Müslüman'ın fiilen hür kalmış olması dişleri sökülmüş, tırnakları çekilmiş bir as

Doç. Dr. Mehmet Ümit'in editörlüğünde hazırlanan ve Doç. Dr. Adem Arıkan ile Prof. Dr. Osman Aydınlı'nın katkıda bulunduğu bu kitapta; * Aynı dine inandıkları halde Müslümanlar arasında neden farklı mezhepler var? * Mezhep ile Din arasında fark var mıdır? * Fırka-i nâciye veya hak mezhep söyleminin kaynağı nedir? * Farklı din, kültür ve medeniyetlerin mezheplerin doğuşuna etkisi var mıdır? * Bir mezhebe bağlı olmaksızın dinimizi yaşayamaz mıyız? * Günümüzde Mu'tezile mezhebinin temsilcileri var mıdır?

Bu risale, küçük hacmine rağmen tarihin tozlu raflarında unutulmuş ve gözlerden uzun süre saklı kalmış olan bir münazarayı açığa çıkarması sebebiyle büyük bir kıymeti haizdir. Hicrî 1210 yılında Osmanlı Devleti'nin temsilcisi olarak Vehhâbilerle münazara yapmak üzere Suud'a gönderilen Alizâde Mehmed Efendi'nin orada yaptığı münazaranın kendisi tarafından yazıya dökülmüş halidir. Müellif, Abdülaziz el-Vehhâbi'nin ulemasından bir cemaatle tartışmış ve onları ilzam etmiştir.  Osmanlılar ve Vehhâbiler arasında

Mevlânâ'nın şaheseri olan Mesnevî'de dile getirilen derin dinî ve felsefî konular, görünüşte basit ve sürükleyici olan mecazî bir anlatım tarzında açıklanmaktadır. Düşünürün söz konusu üslûba başvurması, sûfî geleneği çerçevesinde oluşan bazı eğilimlere bağlıdır. Sûfilerin tecrübelerinin ifadesi, mahiyeti gereği zor olduğu için, tasavvufta genellikle mecazı esas alan bir ifade üslûbu kullanılmaktadır. Bu üslûp özellikle günümüz felsefesinde merkezî yer tutan, birçok teorik ve uygulamalı araştırmaların konus

Coğrafi konumuna bağlı olarak tarih boyunca birçok kavmin, etnik grubun ve dinsel cemaatin yurdu olan Mardin, 19. yüzyılda, kale çevresinde kümelenmiş 13 mahallesi ve bu mahallelerde yaşayan 7 farklı dini/etnik cemaatin (Müslüman, Ermeni Katolik, Süryani Kadim, Süryani Katolik, Keldanî, Şemsi ve Yahudi) birlikte yaşadıkları ve bunun gerektirdiği sosyal uyumu yakalayabildikleri bir şehirdir. Bu cemaatlerden Süryani Kadimlerin genelde tüm Osmanlı coğrafyasında özelde Mardin´deki durumları değerlendirildiğinde