İmâm Gazâlî hazretleri, kendisinden önceki felsefi fikirleri eleştirmiş olsa da eleştirel düşünceye yeni bir yön ve boyut kazandıran, dolayısıyla felsefenin öncülerinden sayılabilecek büyük bir İslam âlimidir. Mekâsıdu’l-Felâsife, onun eleştiri geleneğine ve yöntemine dair birçok dersi ve ilkeyi ihtiva eden önemli eserlerinden birisidir. İmâm Gazâlî bu kitabı bir ihtiyaca ve talep üzerine yazdığını söylemektedir. Fakat bunu yaparken ilim ahlakından ve insaftan şaşmamak gerektiğini işiyle ortaya koymayı

Felsefe, akıl ile varlığı anlamaya yönelen ve çeşitli kesinlemelerde bulunan bir düşünme yoludur. Bu tutumuyla da “saf akıl” peşinde koşar ve kalp yönünü ihmal eder. Kalp tutuklu hale gelir. Kalp tutulması ortaya çıkar. Çünkü içsel, sezgisel, ruhsal, metafiziksel olan, kalpte tezahür eder. Oysa kalp tutulması, bunu engeller. İnsanın bu yönlerini keşfetmesini engeller. Bu çalışma, felsefe üzerine bir sorgulamadır. Sorgulayanların sorgulanmasıdır. En kutsal, en mahrem, en değerli yönlerimizi bile sorgulayarak

İbn Atâullah el-İskenderî, daha çok Hikem adlı başyapıtıyla tanınan önemli bir sûfî. Hikem üzerine, birçok farklı dilde yazılmış seksenden fazla şerh, bu büyük sûfînin yüzyıllar boyunca coğrafî sınırları aşan etkisini gösteriyor. Şâzeliyye tarikatının ilk önemli klasiklerini de kendisine borçlu olduğumuz bu büyük arifin eserleri günümüzde, Doğu'da ve Batı'da adeta yeniden keşfediliyor. Elinizdeki çalışma, İskenderî'nin sınırlı kaynakta bize aktarılan hayatı hakkındaki bilgileri derlemesi yanında, eser liste

Yazar olarak ayrıcalığım nedir, az çok biliyorum; benim yazılarıma alışmanın beğeniyi nasıl bozduğunu da gözlerimle gördüğüm durumlar oldu. İnsan başka kitaplara, hele felsefe üstüne iseler, düpedüz dayanamaz olur. Bu soylu ve ince dünyaya girebilmek benzersiz bir seçkinliktir, Almanlıkla hiç ilgisi olmamalı insanın bunun için; kısacası, öyle bir seçkinlik ki bu, onu kendi hak etmiş olmalı insan. Ama kim amaçlarının yüksekliğiyle bana benziyorsa, gerçekten coşkular yaşayacaktır burada öğrenirken: Çünkü ben

Peki, gerçeğin yeni dostları olacaklar mı onlar, yeni gelmekte olan filozoflar? Çok muhtemeldir ki, şimdiye kadar gelmiş geçmiş bütün filozoflar sevdiler kendi gerçeklerini. Fakat birer dogmacı olmayacakları da kesin. Onların gerçeğinin, hâlâ herkesin gerçeği olmayı sürdürmesi gerekliliği, onların gururlarına aykırı olacaktır ve aynı zamanda da beğenilerine. Şimdiye kadarki bütün dogmacı çabaların gizli arzusu ve nihai amacı olmuştur bu. Benim fikrim benim fikrimdir. Başka hiç kimse, kolaylıkla onun üzerind