Ünlü Fin ilim adamı Harva’nın bu eseri, Rus Çarlığı adına Altaylar/Sibirya bölgesine yaptığı Altay ve Türk halklarının inançlarına dair yapmış olduğu araştırma ve incelemeleri içermektedir. Bu eser, başta Türkler olmak üzere, Türklerle akraba ve onlara komşu kavimlerin, topyekun bozkırlı göçebe ve avcı dünyasının kadim inançları, gelenekleri, dinleri, efsaneleri, mitleri, ritüelleri ve evren tasavvurlarına kadar bilinmeyen veya asıl kökeninden koparak unutulan zengin bir antropolojik malzeme sunmaktadır. Ha

Ünlü Fin ilim adamı Harva'nın bu eseri, Rus Çarlığı adına Altaylar/Sibirya bölgesine yaptığı Altay ve Türk halklarının inançlarına dair araştırma ve incelemeleri içermektedir. Bu eser, başta Türkler olmak üzere, Türklerle akraba ve onlara komşu kavimlerin, topyekun bozkır/göçebe/avcı dünyasının kadim inançları, gelenekleri, dinleri, efsaneleri, ritüelleri ve evren tasavvurlarına kadar bilinmeyen veya asıl kökeninden koparak unutulan zengin bir antropolojik malzeme sunmaktadır. Harva bu çalışmasında günümüz

Türkiyeden Almanyaya göç eden, artık başka ve yeni statüleri olan Türk göçmenlerinin dini ve sosyal problemlerini araştırma ve betimlemeyi amaçlayan bu çalışma, araştırmacının bizzat içinde bulunduğu ortamı gözlemlemesi sonucundan hareketle başlatılmıştır. Almanya gurbet mi, bir göç ülkesi mi, yoksa yeni bir vatan mı sorularının cevaplarına göre statüsü değişen Türk topluluğu, bu tartışmalar arasında gerçek kimliğini oluşturmada zorlanmaktadır. Diğer taraftan kendi sorunlarını dile getirecek sosyal bilimcil

"Afrika´da bugün bir kültürler savaşı yaşanıyor" diyor Mazrui. "Afrika´nın yerli ve özgün kültürleriyle Batı uygarlığının güçleri arasında süren bir savaş bu." Mazrui, işte bu kültür savaşının arkaplanını; ele almakta. Kitapta, yerli kültür ve sonradan oluşmakla birlikte Afrikalılaşan İslâm kültürünür Afrikalı kimliğini nasıl belirlediği; bunların dayandığı farklı geleneksel, tarihsel ve toplumsal yapılara rağmen sergiledikleri ortak özellikler oldukça çarpıcı örneklerle anlatılıyor. Mazrui, çözümleyici bir

Ekber S. Ahmed, ıslâh edilmiş bir antropolojinin yöneltilebileceği olumlu istikametin İslâm´ın görüşünden çıkarılması gerektiğini belirtirken bu görüşün, Allah´ın birliği ve aşkınlığı, akıl, hayatı ve dünyayı onaylama, evrensecilik ümmetçilik ve insanlığın esaslı bir ilkesi olarak ahlakî hizmet tarafından belirlendiğini söylüyor. Ona göre, bugün antropoloji için en güç şey, İslamî evrenselcilik ilkesine uymaktır. Çünkü, Batılı antropoloji uzun zamandır, gerçekliği ırkmerkezli bir açıdan görme müptelası olmu