Bittiğini sandığımız anda başlar bazen hayat. Yorgunluklarımız bizi olgunlaştıran yegâne hediyedir. Her acının bir kazanç olduğunu bilerek yaşamak gerekir. Son bazen son değildir. Sevgiye doymuş kız çocukları babaları gibi adamlarla evlenmek isterler, doymayanlar ise onların eksik bıraktıklarını tamamladığını düşündüğü adamlarla. Alev babası onları terk ettikten sonra annesi ile kurdukları hayatta bugünü ve geleceği arasına sıkışıp kalmış bir kadındı. İlk defa tanıdığı duyguları yaşarken fazlasıyla şaşkındı

O bir zengin kızı... Ona öğretilen, mutluluğun parayla satın alınabileceğiydi. Oysa mutluluk, Eminönü’nde balık ekmek, Mahmut Paşa’da Şam tatlısı yemekti… Sevgilinle sokak sokak dolaşmak… Mutluluk, bir kadının sevdiği erkeğin omzuna yaslanarak, gözyaşlarını saklamadan aşk filmi izleyebilmesiydi... Meğer o abartılı sofralar, egosu tavan yapmış kibir abideleri sırtında ağır birer yükmüş. O, paradan ibaret hayat o kadar da güzel değilmiş. Meğer simit, peynir ve zeytinle kahvaltı muhteşemmiş. Masmavi deniz, kum

Dünya’ya zarar verme ihtimali olan bir meteor, yeryüzüne ulaşmasına dakikalar kala tespit edilir. Uzayda çalışmalar yürüten astronotlar son anda yetişerek meteorun yönünü değiştirir ve okyanusa düşmesini sağlarlar. Dünya büyük bir felaketten kıl payı kurtulmuştur. Ancak çarpmanın etkisiyle tüm bilgisayar ve elektronik sistemler sıfırlanmıştır. İşin daha da kötüsü bir astronot Ay’da mahsur kalmıştır. Eğer bir an önce, astronotu kurtarmak için Ay’a gönderilecek kapsülün algoritması kurulmazsa astronotun hay

Planları arasında aşka yer yoktu. Asla âşık olmaması gerekiyordu. Bu, amacına ulaşabilmesi için ilk koşuldu. Ama aşkın nasıl geleceği bilinmezdi. Peki intikam kararından vazgeçecek miydi? Bu dünya, onun bütün hayatını kapsayan lüks ama yapay, her türlü ayak oyunlarının oynandığı dünyaya benzemiyordu. Gerçekti, sadeydi ve kolaydı; rol yapması, maske takması gerekmiyordu. Her şey gerçekti; insanlar, hayat, kumsal, yemekler… Her şey gerçekti ve hayalleri kadar güzeldi. Artık istese de o yapay dünyada yaşayamaz

Geçmiş bir sandığın içinde hapsolmuş bir haldeydi. Ölüm döşeğindeki bir adamın son sözleri bu tozlu sandığın aralanmasına sebep olmuştu. Ayaz geçmişin sırları ve acılarıyla yüzleşmek zorunda kaldığında buna sebep olanlardan intikam almak için her yolu deneyecekti. Hiç bilmediği bir hayatın karanlık sırlarıyla yüzleşen Ayşe, bütün hayatını sorgulamak zorunda kalacak ve hiç tanımadığı bir adamın hayatına ansızın girmesiyle bütün hayatı alt üst olacaktı. Bir adamın intikam ve öfke, bir kadının ise ailesi

Filistin'in işgale uğramış masum topraklarında başlayıp Türk topraklarına uzanan Leyla'nın hikâyesi daha küçücük yaşında İsrail askerlerinin hayatını kâbusa çevirmesiyle başlar. Küçük Leyla büyüdüğünde artık eski Leyla değildir. Kaçarak ayrıldığı hasret kokan ülkesine geri döndüğünde artık büyük bir hesaplaşmanın da içine atmıştır kendini. Yüreği, büyük yangınlar içindeyken bu ateşten kurtulmanın tüm yollarını deneyecek olan Leyla, içine düştüğü aşkı kalbinde taşımayı başarabilecek midir? Yoksa o ateşler il

- İyi de, Sıra Dışı Âşıklar Kulübü diye bir yer yok ki, - Ver demedim ki… Kendini kendi cümlesinden var etmiş ve şehrin yıkık sokaklarına dadanmış bir hayalet ile aşıkların radyolarını çalmakla meşgul zaman yolcusu bir kadının eşlik ettiği serüven, gerçek olduğunu düşündüğün yerde hayale bürünüyor, hayal kurduğunu sandığın an gerçekle buluşuyor. Biraz hüzünlü ama iyimser, yeni ve adı gibi sıra dışı bir roman.

Romanını yazmak için esrarengiz bir kasabaya yerleşen heyecanlı bir yazar... Ömrünün ibresi geçmişten şimdiye ulaşmış yazarın yaşamla ölüm arasına sıkıştırdığı hayatlar... Pervasızca yaşanan aşklar, anlamsız cinayetler, vazgeçilmez dedikodu ve kıskançlıklar... Ölümün, hikâyesini kendi yazdığı bir roman... Ve yazının bittiği ve ecel kalemin her yeri kırmızıya boyadığı boşa geçen ömrün satırları... Öyle ki her şeyden ve herkesten daha kırmızı...

Sen yürürken pek çok şeyden vazgeçerdik. Kahvaltıdan, çiçeklerden ve kitaplardan vazgeçerdik. 70’lere doğru akardı tüm müzikler. Çam ormanlarına soğuk yağmurlar yağardı, balkonlar üşürdü. Yürümekten vazgeçerdik. Sen yürürken ay ışığı her yerde bulurdu bizi. Sen yürürken dudaklarımız kilitlenirdi. Bir müddet susardı otomobiller. Kırmızıları parlardı trafik ışıklarının. Sokaklardan vazgeçerdik, şehirlerden vazgeçerdik, yaşamaktan vazgeçerdik. Sen yürürken kaldırımdan sayfalara sıçrardı adımların, sayfalarıma.

“Sevenler en sonunda bir yerde buluşmaz onlar en başından beri birbirlerinin içindedirler. Bizim gibi…” Hayatınızda “Acaba şöyle yapsaydım” dediğiniz anlar var mı? Muhakkak vardır. İçiniz rahat etsin, siz zaten öyle yaptınız. Elinizde tuttuğunuz bu kitap, hepimizin yaşamı boyunca birkaç kez maruz kaldığı ayrılık süreçlerin birini yaşadığım anda benim de “Acaba böyle olmasaydı ne olurdu” dediğim bir ihtimalden yola çıkarak, gerçekleştirdiğim geçmiş yaşam şifalanması sırasında ortaya çıktı. Aslında benim için

Coğrafya kaderimizdi. Bizim kaderimizde yokluk, acı ve ıstırap vardı. Hepsine göğüs gerdik, hepsine sabrettik de sabredemediğimiz tek şey, şefkat ve sevgiden mahrum olarak kaybolan çocukluğumuzdu. Korhan Altunyay-Müzmin Yara romanının yazarı: Nuriye Hanım isimli roman, bir kahramanın çocukluğundan kendi ayakları üzerine durduğu döneme kadarki yaşamını çok net çizgilerle gözler önüne seriyor. Sıkıntılar, sorunlar ve bütün bunların gölgesinde hissedilen küçük mutluluklar Nevzat’ın kimlik ve kişiliğini belirle

Üstün başarılarla liseden mezun olmuş beş kişilik birbirine çok bağlı bir arkadaş grubu dünyanın en iyi üniversitelerinde okumaya hak kazanmışlardır. Sadece en son yapacakları ve bütün geleceklerini belirleyecek olan yüz yüze görüşmeler kalmıştır. Bu görüşmelere sadece on gün kala en ince detayına kadar mükemmel bir şekilde planlanmış olan bir tatile giderler. Aralarından biri bir anda kaybolur. Geride kalan dörtlü ise hiçbir şey hatırlamamaktadır. Her geçen saniye hayatları biraz daha alt üst olan grup aca

Öyle bir bakış ki, dünyanın bütün dertlerini taşıdığını hissettim. Sessizlik, katil bir sakinlik. Hayallere dalan bakışlarımı onun gözlerinden başka esir alan bir şey yoktu. Kanımın atardamarlarımdaki akışlarını duyar gibi oldum. Kalp atışlarımın sesini ayırt eder oldum; " Evet, o o o" diyordu. Kalbim; duygular, hissiyatlar, belirsizlik ve eski hatıraların çarpıştığı bir meydana dönüşmüştü artık. Sanki dışarıya lav püskürtüyor ve tüm bedenimi eritiyordu o eski hatıralar ve duygular. Kalbim, hakikate dönüşmü

“Aşk, kendine uygun olmayanı seçmekti. Kendin olmayan bir dünyayı yaşamak, baş üstü çakılacağını bile bile ayakları havada gezmekti. Çekişme yoksa aşk yok, ne kadar çatışma varsa aşk o kadar çoktu…” Çocuk yaşlarda anne ve babasını kaybeden Farilya, hayatını eril şiddetine maruz kalmış kadın ve çocuklara adamıştır. Kuzguncuk ile Beşiktaş arasında geçen dünyası, katıldığı bir yemek sonrasında baştan aşağıya değişecektir. Aşk, Farilya’nın kalbini ve gözlerini körleştirmiştir artık. Aşkı, tutkuyu ve nefreti uçl

Adil ve şerefli biri olabilmek için gösterdiğim onca özveriye rağmen niçin buradaydım? Yoksa daha hayatın ilk adımlarında esir alınmış bir ömür müydü yaşadığımız veya kader diye tarif edilen şeyin gerçekliği mi! Fakat ben kadere inanmam. Akıl ilişkileri ve kendi tercihlerimden ibaret bir hayatı yaşadığıma inanıyorum. İhtimallerden ibaret, seçilmiş hayatları yaşıyorsak... O hâlde içinde bulunduğum olasılığı da değiştirme gücüne sahiptim. Kader dedikleri buysa, başka bir kadere kaçma olasılığını da içinde bar

Kitabın içinde geçen olayın aşkla alâkası yoktur. Aşkın, bu olayla alâkası vardır. “Aşığım” diyenler bu kitabı okumasın. Çünkü aşk, “Aşığım” diyemeyecek kadar halsiz bırakan bir haldir.

Güneşli bir bahar gününün korku ve umudu yükleneceği bir seher vaktinde omzuna yüklenen sefer sorumluluğu ile birçok kez ölümün ecel teri döktürdüğü ruhsal kıyamete eşlik etmenin ve hayatı aramanın ilginç bir hikâyesi onunki… Kara bulutların her yeri kapladığı kış günlerinde kan çiçeği büyütür gibi özlem ve hasrete yoldaşlık etmektir asıl olan. Ve geleceğe dair planların artık o kadar da uzun bir zamanı kapsamadığı günlerde ebediyete koştuğunun farkında olarak bir dava uğruna umuda yolculuğun çıkış hikây

Bir ateş oldu sevmek, sonu da başı da yangın yeri. Azer, küçücük bedeniyle dünyanın yükünü sırtına, aşk acısından küle dönmüş yüreğini ve umut kırıntıllarını da heybesine alarak yaşam dehlizinde kulaç atmaya var gücüyle uğraşıyordu. Ama o, babasının aksine zulümle, işkenceyle ve hayatın zindan aynalarıyla vicdanını kaybetmeden mücadeleye devam ediyordu. O büyük ölüme hazırlık yapan tüm küçük ölümlerine rağmen her gün yeniden diriliyordu. Bulutların güneşi yarması gibi hayatın en acımasız noktasına gitmek

Kitap Tanıtım Yazısı : Sen bana neleri öğrettiğini biliyor musun? İnsanın terk edildiğinde değil, unutulduğunda yalnızlaştığını ve unutulmanın insanoğluna verilmiş en büyük ceza olduğunu... İnsanı asıl yalnızlaştıranın, uzağındayken unutulmak değil, yakınındayken hatırlanmamak olduğunu... Sen bana neleri öğrettiğini biliyor musun? Başkalarının gözlerindeki ışığı görebilmemiz için, önce kendi gözlerimizdeki karanlığı aydınlatmamız gerektiğini. Ön yargıların insan ruhunun felçli yanı olduğunu. En çok ön yargı

Kitap Tanıtım Yazısı : Ölümü hak etmeyen masum ve temiz insanların ruhları, şüphesiz ki bir gün aynı kaderi yaşayan masum insanların bedeninde can bulacaktır. İlahi adaletin çarkları işte o vakit dönmeye başlayacaktır. Tabiattaki hiçbir varlığın gücü o çarkı durdurmaya yetmeyecektir. Çünkü kader, görünmez bir el tarafından yeniden yazılacaktır. Ve iyilerin intikamı, kötülerin günahından daha acımasız olacaktır. Bedel yoksa hak yerini bulmaz. Şiirleri ve romanlarıyla kalplerinize dokunan Kahraman Tazeoğlu, "