Kahramana ait değerler dünyanın ufkundan çekilirken, kazanç dünyasının kavramlarından yeni ve cesur bir dünya imal edildi. Modern insanın doğayı denetleyerek tüm varlığı sömürgeleştirmesi, böylece bir yeryüzü cenneti kurma ideali, kadim dünyanın yegâne iletişim biçimi olan sözü de yerinden etti. Sözün yerini gösteri (göz) etkinliği aldı. Sözün/şiirin, dolaysıyla şairin, belirleyici bir konumda olmamasının nedeni tehlikeden riske, kahramandan girişimciye, sözden gösteriye uzanan bu tarihî kesitte aranmalı. A

Feridüddin Attar’ın deyimiyle, Ebû İshâk İbrahim Edhem b. Mansûr b. Yezîd b. Câbir el-İclî; din ve dünya sultanı, yakîn Kâf’ının simurgu, uzlet âleminin hazinesi, devlet sırlarının definesi, yedi iklimin padişahı, lütuf ve kerem sahibi, ilimlerin anahtarı ve mütevekkillerin önderidir. Belh toprağında yetişen bu büyük arif ve zahit, Bizanslılara karşı girişilen bir savaşta Şam’da şehit düşerek ebedîlik elde etmiş, hem yaşamış hem de yaşam bahşetmiştir. Lübnan halkı, şiir ve mersiyelerinde hâlâ İbrahim Edh

bir günah işle ve onu öldür, geçmeden bir deniz kenarından, bir günah işle ve onu öldür, takmadan köpüklerni peşine, ahtapotları, denizatları ve yıldızlarıyla, mürekkep balıklarını kurutmadan gidişi, bir günah işle ve onu öldür,

Tanzimat’la başlayan modernleşme giyimden günlük yaşama, askeriyeden mahalleye, sanattan kültüre, mimarîden eğlenceye zaman içinde pek çok alanda kendini gösterdi. Elbet şiir de bu etkiden nasibini aldı. Değişim her zaman yeniye ve daha iyiye doğru oluyor şeklinde algılandı. Peki, geride bırakılanda değerli bir şey kalmadı mı? Şiirde akımlar ya da dönemler, birbirini reddetmek, öncekini aşmak, “yeni” olanı söylemekle belirleyici olmuştur. İkinci Yeni’ye gelene kadar gördüğümüz bu tutum çeşitli şairler taraf

Buraya nereden geldiğimizi bilmiyoruz. Buradan nereye gideceğimiz de meçhuldür. Öyleyse, şu yaşamakta olduğumuz zamandan daha hakikisi ve daha iyisi yoktur. Onu fırsat bilelim ve kaçırmayalım. Felsefesi, üslubunun kıvraklığı, beyanının nezahet ve zarafeti, hayatı algılayış tarzıyla asrının ötesinde yaşamayı başaran büyük şair Ömer Hayyam! İran asıllı gazeteci, araştırmacı yazar Hüseyin Dânişin Ömer Hayyamın Rubaileri hakkında hazırladığı bu önemli eser, Prof.Dr. Mehmet Kanarın titiz çalışmasıyla manzum

SebepDüşsüzlüşüme, bir katre sebep oldun.

1970li yıllardan başlayarak oluşturduğu özel şiir diliyle Türkiyenin yaşayan şairleri arasında önemli bir yer edinen Cumali Ünaldı, Andolsun Aşka isimli kitabıyla uzun yıllardır beklenen çıkışı yapmış oldu. Cumali Ünaldı, şiirlerinde günümüz şiir dili yanında geleneksel şiir dilini de başarıyla uygulayan ender şairler arasında yer alıyor. Şiirlerini, bir taş ustasının dikkati ve sabrıyla kelimelere dönüştürüyor. Şiirlerinin taşıdığı duygu yoğunluğu ve ahenk nedeniyle hep sesli okunması gereken şiirler duyg

Bir rüyada, Üç kıtaya hükmedecek Büyük devleti gören ulu Edebali Evlendirdi kızını Osman Gazi ile Ve böylece atılıverdi Dünyayı tutacak ağaçın tohumu.

Kelimelerin düzeni, onun faili olan şairin gönlünden mi, duygularının dile getirilişindeki ustalıktan mı kaynaklanıyor, doğrusu bizim tartışacağımız bir konu değil. Duyguları, bir defa şairi ayaklandırdıysa, artık o şair duygularına karşı koyamaz, belleğinde zannettiği kelimeler kontrolünden çıkar, bir gazel, bir rubai, bir mesnevi oluverir. Okuyacağınız şiirler de bu kabil tepkilerden başka bir şey değildir. Kendilerine şiir dediğimiz dizeler, söyleyeni tarafından bazı olaylar karşısında dile getirilmiş du

Yazları kışa çeviren bir savaş, gelip bir ülkeyi can evinden vurmuştu: Birinci Dünya Savaşı... Korku, gözyaşı, kan, göç, ayrılık ve bolca ölüm vardı. Koskoca Osmanlı Devleti'nin gücünden kuvvetinden artık eser yoktu. Analar yavrularını kınalayıp bir bir cepheye gönderiyordu. Belki de bir daha hiç görmemek üzere... O yangın yerlerinde tertemiz alınlarından vurularak yere serilen o can evlatlar Anadolu'daki gariban analarının ciğerlerine hiç sönmeyecek közler bırakıyordu. Bu közlerden biri de dertli şair M

Görünmez'in Arıları, şiirin bizi şiir hâline sokması gerektiğine inanan, şiirin tadını çıkaran, şiirin saf rüyasında yeryüzünü derin bir acı ve tutkuyla kavramak isteyen bir şairin lirik şiir merkezli okuma notlarından oluşmaktadır. "Kovanım yağma olsun" diyebilme gözü pekliğini gösterebilecek okurlar için...

Ben bir ben tanıdım, bir de bendeki beni; sonra öğrendim ki görünen değilmiş gerçeğin kendisi... Tenden azade ne varsa şu mana âleminde bana ışığını yansıttı. O ışık ki kulağıma bir şeyler fısıldadı. Beni benden ettiği gibi sonra da olmam gereken kendime getirdi. Eğrildikçe doğruldum, doğruldukça eğrildim. Bir baktım ki aşk ile birleşmişim... O'nun söylediklerini yazmak ve söylediklerini dinlemek ölümlü bedenimi ölümsüzlük ruhuyla beslediği gibi dünyaya bakan penceremde gül bahçesini filizlendirdi. Ben ar

Maişet , İsmine Yedi İklim dergisinde yayınlanan şiir ve yazılarından aşina olduğumuz Hayrullah Gürdağ'ın beşinci şiir kitabıdır. Bu kitapta "Maişet ile Nurdan Hanım" arasındaki aşk, kesit hikayesi formunda Rize ve çay kültürü eşliğinde güncel imgeli şiirlerle işlenmektedir. Karadeniz kültüründen yer yer izler taşıyan bu kitap edebiyatseverlerin ilgisini çekecek nitelikte...

Edebiyat araştırmaları, incelemeler, çözümlemeler ve yorumlamalar alanında "derin darbe"ler yaşanmakta, bazı yaklaşımlar sarsılırken bazıları yeniden toparlanmakta, bu durumun izleri birçok alanı kapsamaktadır. Biz de bu bağlamda çok yönlü bir nazarı, bir yeni yaklaşım tarzını ve bu tarzın arz ettiği yöntemlerden birini denemekte, böylece birbirinden farklı gözüken kimi çözümleme metinlerini, edebiyat tarihçiliğinin süper uzayında yan yana getirmekteyiz. Eldeki yazılar bir bakıma, metinlerin altındaki anlam

İçim yine sevinçlerle dolup yanıyor, Rûhum sanki denzi olmuş, dalgalanıyor. Uzak uzak ülkelere döndüm seferden, Yaralarım ağır, fakat mestim zaferden. Zafer, ümit kaynağının bir çeşmesidir. Zafer birçok gönüllerin birleşmesidir. Gönülleri birleşenler ölseler de bir gün Gök kubbede kalacaktır seslerinden ün.

Biteceğini bile bile başlanır aşka, Kimi çok sever, bir gün gelecek daha az seveceğini bile bile! Unutmazsın elbet ama içini bir hoş eden kıpırtıların da olmaz o gün! Artık herkes gibidir en sevdiğim dediğin! Arada bir yüzüne tebessüm belirir hatırına düştükçe; Yaşanan en güzel anlardan biridir aklına düşen! Kimi de çatılır kaşların, Zor zamanların gelir aklına, En üzüldüğün anlar gelir, Dalıp düşer gözlerin uzaklara! Kabuğuna çekilmiş bir kaplumbağadan kalmaz farkın! Her ayak sesinde korkarsın, Aşkın ayak

Nihân ettim Kelâmım; gerçi ma'nâ âşikâr oldu Söz oldu perde-î hüsnün: o perde vasf-i yâr oldu Nikaab ender nikaab olsa, Kelâm Hakk'ı eder ifşâ Nihân û âşikâr ammâ, söz oldu; söz medâr oldu O söz, goncâ gül oldu "Küntü Kenzen"sırrını açdı Bu söz cân içre cân oldu; gül açdı; gül_izâr oldu

Yakın geçmişimizde erdem bilinen; değer, duygu ve yargılarımızın, örseleniş ve törpülenişlerinin; öyküsel biçimde, şiirsel dizelerle, dokunuşlarını bulacaksınız bu eserde Duygu ve düşüncelerin didişmelerini, çekişmelerini, kavgalarını, hatta bu cenkleşmelerin; sonunda onur ve hukuk utkularında buluştuğunu, öyküsel bir akışa, kendinizi bırakarak bulacaksınız. Aynı anda Hüznün, coşkunun, kaygının, umutların ve mutlulukların dengelerle harmanlandığı bir harmanın içine kendinizi bıraktığınızı anlayacaksınız.

Sonunda aşk ile seviliye talip oldum Sonunda güzelliğinin mumuna pervane oldum Deliler gibi saçlarının zincirine tutundum Sonunda akla ve sabra yabancı oldum Bir Şirin dudağı beni Ferhada eş eyledi Onları içip sonunda sarhoş oldum Aşkın belâsını sen istedin sen buldun Sonunda ben de bu dünyada efsane oldum.