Genç adam, K.'yı uyandırdığı için özür diledi, kendisini şato kâhyasının oğlu olarak tanıtıp: "Bu köy şatoya aittir." dedi. "Burada oturan veya konaklayan herkesin, şato sınırları içinde ikamet ettiği kabul edilir. Bu da ancak Kont'un izniyle olabilir. Sizinse böyle bir izniniz yok eğer varsa bile bunu göstermediniz." diyerek devam etti. K. yattığı yerden doğrulup eliyle saçlarını düzeltti, tepesinde dikilen iki adama bakarak: "Hangi köye geldim böyle?" dedi. "Peki, bir şato var mı buralarda?" "Elbette var

iniz, sokakta bile bir kadınla tanışmayı becerirdiniz. Sadelik kadınların hoşuna gider. Aptal değilse ya da bir şeye canı çok sıkılmamışsa, yürek taşıyan her kadın sizin böyle çekinerek istediğiniz iki çift sözü esirgemezdi sizden... Yine de siz benim söylediklerime bakmayın. Kim bilir, sizi deli filan da sanabilirler. Ben demin kendi düşündüklerimi söyledim. Çünkü yeryüzünde insanların nasıl yaşadıklarını bilirim, çok şey gördüm geçirdim!" "Oh, çok teşekkür ederim! Benim için ne büyük bir iyilik yaptığını

Bayan Bürstner'in soran bakışlarla kendisine baktığını görünce: "Anlayacağınız, bir soruşturma kurulu geldi buraya." diye ekledi. "Sizin için mi?" diye sordu Bayan Bürstner. "Evet." dedi K. "Olacak iş değil!" diye bağırdı Bayan Bürstner gülerek. "Geldi." dedi K. "Peki, siz beni suçsuz mu buluyorsunuz?" "Suçsuz mu? Şey, ne bileyim..." dedi Bayan Bürstner, "Ben konuyu bilmeden böyle ağır bir hükme varmak istemem. Sonuçta sizi de tanımıyorum. Fakat bildiğim kadarıyla, biri aleyhinde, daha başlangıçta bir

Sen, aklı, bilimi ve insanın en üstün gücünü böyle hor gör bakalım. İnsanların gözlerini boyayarak ve büyücülük yaparak yalanın ruhundan yardım bekle. Şimdiden avucumun içindesin. Kader ona öyle bir ruh vermiş ki, kendi içine sığmaz, daima ileriyi ister, acele davranarak dünya sevinçlerini geçmek ister. Onu sefalete sürükleyip o hayatın bayağılığını göstereyim. Sonra da önümde uçsun. Susuzluğunu gidermesi için kendisini şeytana teslim etmeseydi, yine de mahvolacaktı.

Rüzgâr güzel güzef esmeye devam ediyordu. Bu şekilde beş gün yol aldım, rüzgâr batıya döndü. Bizi takip eden bir gemi varsa bile artık rüzgârın çevrilmesi üzerine bizi takip edenin vazgeçmiş olacağına inandım. Sahile yanaşmaya cesaret edebildim ve bir küçük nehir ağzına demir attım. Buranın nere ve nasıl bir iklim, hangi memleket, ne cins millet ve nehrin de hangisi olduğunu bilmiyordum. Hîç kimseyi de ne gördüm, ne de görme arzusunda idim. İstediğim tek şey içilecek su idi.

"İşte yeni soğancıklar... Ne kadar güzel, ne kadar saf, ne kadar temiz. Bunlar bana katran karası laleyi verecekler. Damarları çıplak gözle görülmeyecek, üzerindeki yas elbisesini bozacak bir tek leke olmayacak. Uykusuz gecelerimin, harcadığım bunca emeğin ve düşüncelerimin ürünü olacak bu lale. Ne ad versem acaba ona? Tulipa Nigra Barlaensis desem mi? Evet Baslaensis güzel bir ad. Rüzgar haberi dünyanın dört bir yanına yaydığı zaman, bütün lale Avrupası, bütün entellektüel Avrupa ayağa kalkacak.... Büyük s

Gringoire düşmesinin verdiği sersemlikle, sokağın köşesindeki Meryem'in önünde, kaldırımın üstünde kalakalmıştı. Yavaş yavaş kendine gelip toparlanmaya çalıştı. İlk birkaç dakika pek rahatlatıcı olmayan, çingene kızla keçinin bulanık görüntülerinin Quasimodo'nun ağır yumruğuyla karıştığı yarı uykulu bir rüya içinde dalgalanır gibi oldu. Bu durum kısa sürdü. Bedeninin kaldırıma değen yerinde hissettiği keskin soğuk aklını başına getirdi. "Bu soğuk da nereden geliyor?" dedi kendi kendine. Bunun üzerine bir su

CAESAR: Hoş geldiniz Publius. Vay Burutus sizde mi bu kadar ayaktasınız? Günaydın Casca Caius Ligarius, Caesar hiçbir vakit o sizi sarartıp solduran humma kadar düşmanınız olmamıştır. Saat kaç oldu? BRUTUS: Sekiz oldu Caesar. CAESAR: Zahmetler ettiniz, teşekkürler. (Antonius girer) Gece eğlencesini seven Antonius bile kalkmış. Günaydın Antonius!

Bulunmaz bir fırsat.Bu akşam,yani12 Aralık 1906 günü, ülkemden ayrılıp Mısır´a gideceğim. Bu, bana İmkansız gibi geliyor. Ama, hayallerimin en güzel masalı olacak.

Avrupa´da savaş, durup yeniden başlayarak, on üç yıldır sürüp gitmekteydi. Şimdi, 1805´te sözde barış olmuştu ama bu huzursuz bir barıştı. Avrupa kralları, Fransa´da Bourbon Hanedam´nı deviren devrime karşı hemen silaha sarıldıkları halde, Napoleon´un askeri dehası karşısında bir şey yapamıyorlardı. Fransa ile savaş halinde olan bir tek İngiltere kalmıştı; o da bunu denizlerdeki üstünlüğüne borçluydu. Bütün Öteki devletler gibi, Rusya da, Avusturya da savaştan çekilmişlerdi. Yalnız Napoleon, imparatorluğunu

Acaba beni cezalandırmak için babasryfa işbirliği yapması mümkün olabilir mi? Bana acımayabilir mi?" diye düşündü. Bunları düşünürken kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Gözyaşlarını göstermemek için hemen ayağa kalktı ve koşarcasına taraçaya çıktı. Artık düşünürken zihni zorlanıyordu. Benliğinin ikiye ayrıldığını hissedip kendi kendine, "Şimdi düşünmemeliyim, düşünmemeliyim," dedi. "Bir yere gitmeli. Ama nereye? Ne zaman? kiminle? Moskova´ya akşam treniyle gideyim. Serge ve Annouchka´yı da yanıma alırım. Y

Rus edebiyatının zirve isimlerinden Dostoyevski, hayatının büyük bir bölümünde katiller arasında yaşamak zorunda kaldığı için Suç ve Ceza´daki tipler gerçeğe yakın trajedisi ile dikkat çeker. En önemli eseri olan romanın kahramanı Roskolnikov tipi de bu dönemde ortaya çıkmıştır. Hayatını kazanmak için mücadele ederken toplumun dayattığı kuralları da sorgulayan roman kahramını, çalışmak, fedakarlık, akrabalık ilişkileri, öğrenim, yalnızlık, aşk ve yoksulluk gibi kavramları da kendi kişiliğinde bir fotoğraf o

1842 yılında basılan ve büyük eleştiri alan Ölü Canlar, devlet yönetimindeki adaletsizlikleri ile feodal Rusya'yı yansıtır. Romanın kahramanı kibar ve görgülü dolandırıcı Çiçikov; bir kaç kez kaybettikten sonra kısa yoldan zengin olmak için "ölü canlar" a yatırım yapmak gibi kendince bir çözüm düşünür. Bu amaçla komik ve acı günleri ile bir maceraya atılır Çiçikov.

Bunun üzerine Madam, iki üç borçlu hastaya mektup yazdı. Sonuç alınca bu yoldaki çalışmalarını arttırdı. Her mektubuna ek olarak şunu ilave etmeyi unutmuyordu: "Aman kocamın haberi olmasın. Ne kadar mağrur olduğunu bilirsiniz. Beni mazur görün. Hizmetçiniz..." Bazen itiraz edenler oldu ise de Emma onlarla çabuk anlaştı.Para bulmak için eski eldivenlerini, eski şapkalarını, kırık dökük ne varsa satmaya başladı. Çekişe çekişe pazarlık ediyordu. | Damarlarındaki köylü kanı ona kazanç hırsı vermişti. Sonra şehr

Değerli Varvara Alekseyevna, Geçen akşam inanılmaz ölçüde, hayal edilemeyecek kadar mutluydum! Demek hayatınız boyunca bir kerecik olsun sözümü dinlediniz sonunda. Uyandığım zaman saat akşamın sekiziydi galiba (bilirsiniz cancağızım, işten döndükten sonra bir iki saat şekerleme yapmayı severim). Uyandığımda mumu yaktım, kağıtları hazırladım, kalemimi yonttum. Sonra bilmem nedendir, birdenbire aklım başıma geliverdi. Kalbim o anda küt küt atmaya başladı inan olsun! Demek, benim şu zavallı kalbimin isteğini a

LEAR: Biz de bu ara şimdiye kadar gizli tuttuğumuz bir düşüncemizi açıklayalım. Haritayı verin... Üç kişi arasında bölüştürüyoruz krallığımızı. Maksadımız odur ki, bu geçkin yaşımızda ölüme doğru yavaşça sürüklenirken sorumluluklarımızı bırakalım gençlerin omuzlarına. Damadımız Corn-\vall ve siz, onun kadar sevdiğimiz damadımız Albany, ileride çıkabilecek ihtilâfları önlemek maksadıyla, kızlanmızın her birine düşen mirası bugün burada ilan etmek arzusundayız. Üstelik, en küçük kızımızın sevgisini elde etmek

LUCENTIO: Tranio, sanatın beşiği Padua'yı görmek o kadar istiyordum ki, Lumbardia'dan kalkıp büyük İtalya'nın bu nefis bahçesine geldim, babamın sevgisiyle müsaadesine, onun iyi niyeti ve sen lalamın güzel arkadaşı katılınca her isteğim yerine geldi. Artık bu havayı ala ala, rahat rahat okuyup mükemmel bir tahsil görürüz. Ben Pisa şehrinde dünyaya geldim, sonra bütün dünya piyasasına hükmeden babam Vincentio, Bontivolli soyundandır: Şimdi Vincentio'nun oğlu Floransa'da yetişince, servetini faziletlerle kapl

İlk kez 1663 yılında Palais Royal'da oynanan Cimri, çok cimri biri olan Harpagon ve onun ailesi etrafında döner. Moliere'in Cimrisi Harpagon, daha rahat ve daha mutlu bir hayat için biriktirmez. Onun için daha fazla para-altm-mal sahibi olmak kendi başına bir amaçtır. Cimriliği basit bir mal ve para sakınma durumu olarak değil, bir tür meta fetişizmi olarak yaşar. Meralara kullanım değerlerinin ötesinde anlam yükleyerek, onları fetişleştirme hali, sadece cimrilere özgü bir ruh hali değildir. Ancak Harpagon

Don Kişot, gün geçtikçe dalgınlaşmaya başlamıştı. Bütün gün kitap okuyan ve hayatın gerçeklerinden uzak bir ömür süren asilzademiz, zamanla hayal ve gerçeği karıştırmaya başladı. Artık zihni iyice bozulmuştu. Kitap okumayı abartan Don Kişot, okuduklarının etkisinde kalarak bir hayal dünyası içinde yaşamaya başladı. Şövalyelerin başından geçen maceraları okudukça kendini o eski devirlerde yaşıyor gibi görmeye başladı. Bu romanları okuya okuya şövalyeliğe özeniyor; roman kahramanları gibi tutsak prensesleri k