bir günah işle ve onu öldür, geçmeden bir deniz kenarından, bir günah işle ve onu öldür, takmadan köpüklerni peşine, ahtapotları, denizatları ve yıldızlarıyla, mürekkep balıklarını kurutmadan gidişi, bir günah işle ve onu öldür,

Sirkat çoğalıp lafz-ı sadakat modalandı Namus tamam oldu hamiyyet yeni çıktı Sadıkları tahkir ile red kaide oldu Hırsızlara ikram u inayet yeni çıktı Hak söyleyen evvel dahi menfur idi gerçi Hainlere amma ki riayet yeni çıktı İsnad-ı taassub olunur merd-i gayüra Dinsizlere tevcih-i reviyyet yeni çıktı İslam imiş devlete pa-bend-i terakki Evvel yoğ idi işbu rivayet yeni çıktı Milliyyeti nisyanederek her işimizde Efkar-ı frenge tebaiyyet yeni çıktı Eyvah bu baziçede bizler yine yandık Zira ki zi

Buraya nereden geldiğimizi bilmiyoruz. Buradan nereye gideceğimiz de meçhuldür. Öyleyse, şu yaşamakta olduğumuz zamandan daha hakikisi ve daha iyisi yoktur. Onu fırsat bilelim ve kaçırmayalım. Felsefesi, üslubunun kıvraklığı, beyanının nezahet ve zarafeti, hayatı algılayış tarzıyla asrının ötesinde yaşamayı başaran büyük şair Ömer Hayyam! İran asıllı gazeteci, araştırmacı yazar Hüseyin Dânişin Ömer Hayyamın Rubaileri hakkında hazırladığı bu önemli eser, Prof.Dr. Mehmet Kanarın titiz çalışmasıyla manzum

Ne hayatla pişti oldum ben ne eküri ne yaşadım fifty fifty kelimelerime karşılık bulamadım üzgünlüğüm ondandır meğer eli sopalı bir öğretmenmiş benim acı diye bildiğim meğer babanın daraltılmış ömrünü giymek oğulların kaderi Şimdi sana birkaç numara daha büyük bir hayat yani tavsiye etmek istiyorum, ölünce de giyersin ister yeni bir yer edin kendine ister yeni giysiler yetenek yetmez, şehri etsen de şiiri fethedemezsin

Annem, ölümün varlığının bu dünyadaki en güzel şey olduğunu söyler dururdu fakat yaşım ilerlemesine rağmen ne demek istediğini bir türlü anlayamadım. Belki de denizleri, dağları, çölleri görmediğinden böyle konuşurdu. Poyrazı camdan sarkıttığı vücudu kadar hisseden biri, başka ne düşünebilirdi ki. Belki de her zaman olduğu gibi doğruyu konuşur, ben onun söylemek istediklerine akıl sır erdiremezdim. İlmek Hatası, yazarını edebiyat dünyasına taşırken okurunu da yirmi üç öykü vadisinde unutulmaz bir yolculuğa

Demir parmaklarında duyduğun sarkaç, gitgide ne kadar benziyor yüzüne ki rüyan -da tepsi -de kano, bir çamur gülüş -tür yarılan, gibi akan şehir de hasılı kemik küreklerin, yüklenir yorgunluğunu şehrinin ağaç diplerinden!

şiddeti kesildiğinde rüzgârın yalnızlığı tozunu sele kaptıran müziğin yalnızlığı mermeri su sanan ayakların yalnızlığı sağa çevrilince başın solda kalanların yalnızlığı olmakta olandır, söylemek istediğim

Elimde avucumda bir pilot kadar değil Bir kepçe ya da vinç operatörü kadar emin Bir haklılık hissi varsa payı olmamasına rağmen Bana üzülmem için beş dakikalığına Bir ömür verebilirsiniz

"yedi yeşil kaplan" mürekkep akan bir ırmaktan geçip ulaştılar yazıya, orda şairler açılan bir güle bakarlardı hep

Düşün, kırılan parmağını nasıl doğrultur insan İşte öyle doğrultuyorum şimdi bu şiiri Şairler kendinden bahsedecek kadar yalnızlar Ölmek de bir dil alışkanlığı artık sevmek gibi Kahvelerin hatırı kalmadı bunu cezveler iyi bilir Kırık parmağa sorarsan yamandır dünyanın hâli Sessiz harflerden sakınmalı, susmak tehlikelidir

Bir gün sapsarı bir güneş Ağır, hantal bir inişle Akşamı getirirken öleceksin. Buydu diyeceksin beklediğim Güm, şak, sarı, mor

murat affınla geçmek bahçene nakıs ellerim göğüne çevrili bir taş çiziyor atmosferini dünyanın ben bunun altında daha ne söyleyebilirim

Çivit kokulu bir çarşaf düşerken balkondan Seyredilen beyaz perde Çocuklar sallanıyor Salıncak ipiyle yapılan sapanlar Uçurtma ipiyle Heeey dünya! Bütün uçurtmalar tellerde Bu sokakta çocuk oluyor kan

Ve bir gün, ışığın daha saydam olduğu bir gün Cenklerimizden söz edeceğiz, kılıçlarımız pas Alnımızın tam ortasında uçurumlar Cenklerimizden söz edeceğiz onarıp kılıçlarımızı Savaş bitti diyeceğiz, savaşa hazırlanarak

İçimdeki sıkıntıyı öldür sihirbaz bir an içindostumun yalnızlığını bitir ipleri görünmez yaptavana asılı aşklara çelme tak itibarsız bırak hayatı bir kere olsun salıncağından kurtul bir ışık saç eldivenlerinden hayretlerimizi artır gönlümüze dünya neşesi katyer altına indiğimizde başlayacak ne de olsa hakikat

Bu dünyanın kahrını birlikte börtü böcek Ağır yenilgi almış şurada kaç kişiyiz Bize doğuyor güneş bizdedir derya deniz Zindan eder kendine lakin zindan arayan Kapıya çıkınca bak ne kadar geniş dünya Çeşit çeşit meşakkat binbir türlü oturum Fayda verir mi acep çıkmak için sabaha Karanlıklar içinden aniden bir uçurum Ey kadim geçmiş söyle ey gizemli gelecek Yaşandıkça çıkıyor ancan ortaya gerçek

Kimse söylemedi bana büyüyeceğimi Bu şehre sığmam imkansız Uyumalıyım her şeyi uykuda bırakıp Taştan binalar dizmeliyim soluk soluğa Dağ sesimin aynasıyla şekillenirken Güneş gölgeler bırakıyor Haydi dönelim, karanlık korkutuyor beni

Dualar güneşe korkak ses kılığında Sürüler hâlinde kış geçer gün doğar Şafakla üşümek çözüm değil şimdi Yine de üşümek yaşamaktır meğer

Hayran oldum çünkü dertsiz kalmadım hiç, Geldim ki dertsiz bırakma beni Hayran oldum çünkü bütün parçalar birleştiğinde aynı nefes Parça parça her birimizde aynı nefes Alnımı sıvazlayarak bağırıyorum aynı nefes Hayran oldum çünkü ne cennet ne dûzah Şulesi düştü gönlüme, didar için iki cihan unuttum

bütün sorular hazır aklı geri sarmaya dilimi çevirmesem bütün cevaplar hazır bilmiyorum gayret mi denir yaşadığıma defteri inceltmeye bir sözle başlıyorum