Nasrettin Hocanın fıkraları, ince manalı esprilerdir. Hatta bu fıkraları birer mazmun olarak kabul edebiliriz. Çünkü bu nükteler, dolaylı olarak çağrışımlar yapacak kelimeler kullanılarak bir düşünce anlatmaya dayanan edebi bir sanatın malzemesidirler. Nasrettin Hoca, daima tebessüm eden nurani yüzüyle her an aramızda yaşayan her sözü ve işaretiyle bize huzur ve neşenin yolarını gösteren bir öğretmen gibidir. İçinde yaşadığı çevreyi ve aralarında yaşadığı insanları iyi gözlemlemekte, zeki ve tedbirli davr

Tasavvuf kitaplarında, tasavvuf tarihlerinde adı geçmeyen Nasrettin Hoca, imamlığı ve kadılığının yanı sıra büyük bir gönül ustası, velidir de. O, latifeleriyle tasavvufi hakikat ve tasavvufi ahlakı telkin etmek ve öğretmek istemiştir. Bu görüş, gerçek Nasrettin Hoca nüktelerini, sahtelerinden ayırmak için şaşmaz bir düstur ve ölçü olsa gerektir. Yesevi için hikmetler, Mevlana için ney ve sema, Yunus için ilahiler ne ise Nasrettin Hoca için de latife ve nükte odur. Nasıl ki Yesevi’den hikmetleri, Mevlana’