Yolun bittiği yerde başladı hikâye. Buraya çok az kişi geldi, çok az kişi gitti buradan. Buraya gelen başka yere gitmek için geldiği yerden geri dönmek zorunda kaldı. Devlet, sevmediği memurlarını buraya sürdü. Kızdığına “seni oraya sürerim” diye tehdit etti. Oysa orası ne Dostoyevski’nin gittiği Sibirya ne Ovidius’un cehennemi olarak gördüğü kara bir denizin kıyılardı. Dağlar arasında gizlenmiş, içinden coşkun ırmaklar akan şahane bir şehirdi. Orada yaşayanlar için “dünyanın en güzel yeri”ydi. Sağcılık-sol

''Ben ne kendi adımı, ne de babamın adını biliyorum. Benim adımı sadece Muhsin Kızılkaya biliyor. Bak yeni çıkan, 'Masala Düşen Kız' kitabını imzalamaya başlamış. Hadi ona gidelim, babamın nerede olduğunu mutlaka o biliyor. Çünkü bütün hikaye onun başının altından çıktı.''