Zamanın birinde, dedelerden bir dede, masalını kaybetmiş. Dede dediğin masalsız olur mu? Olmaz. Torunlar var, akşam sohbetleri var, dost ziyaretleri var. Ee ne anlatacak bu dede? Kaybolan masal da anlatılmaz ki! “Ah oğul, vah oğul, ben masalımı kaybettim. Bulamadı hiçbir kul.” Dede masalını ararken böyle demiş. Ne yapıp ne edeceğini bilememiş. Haydi kitabı oku. Acaba sonu nasıl bitmiş, bizim dedeye kim yardım etmiş?

Duru bugün, daha önceki tatillerde de olduğu gibi, büyükbabasının yanına gidecekti. Herkes hazırlanınca Duru da valizini kucaklayıp arabaya yerleşti. Yolculuk tıngır mıngır geçti, dedesi dev ıhlamur ağacının altında onu bekliyordu. Ihlamurun altındaki ağaç masada kahvaltılarını yaptılar. Duru masadakileri döke saça, hapur hupur mideye indirirken dedesiyse her bir lokmasında, “Oh ne güzel, oh ne nefis,” diye mırıldanıyordu. Çünkü dedesi, yediği her şeyin bir hikayesi olduğunu biliyordu. Yakında bu hikayeleri