Hakka karşı üstünlük taslayan lanete uğrar, dine önem vermeyenin kendisi önemsizleşir. Mümin, aziz ve kerimdir; münafık ise çok korkak ve alçaktır. Ne zaman hayâ giderse o zaman bela iner. İnsan muradının peşindeyken ecel de insanın peşindedir. Faydasız ilim şifa vermeyen ilaca benzer. İlmin en güzeli amelle birlikte olanıdır. Sağlığın en güzeli, boş ve faydasız konuşmamaktır. Şehvete sabreden, mertlik ve yiğitlikte kendini ispat etmiştir. İnsan kendisine verilenlere ne kadar sevinirse musibetler karşısınd

Yüce kitap Kur’ân-ı Kerîm’i tefsir eden, peygamber vârisi büyük âlimlerden biri de Şeyh-i Ekber Muhyiddin İbn Arabî hazretleridir. Çeşitli eserlerinde yaptığı atıflarla kendisine ait iki farklı tefsirin bulunduğunu kesin bir şekilde bilmekteyiz. Bunlardan biri olan Îcâzu’l- beyân fi’t-tercemeti ‘ani’l-Kur’ân isimli tefsirin Fâtiha sûresinin ve Bakara sûresinin başından bir bölümünün (1. cüzün) tefsirini ihtiva eden miktarı elimize ulaşmıştır. Daha büyük bir tefsir olan el-Cem’u ve’t-tafsîl fî ma’rifeti m

Şeyh-i Ekber İbnü’l-Arabî yalnızca tasavvuf metafiziğinin kurucusu değil aynı zamanda bir imam, müçtehit, müstakil fıkıh mezhebi sahibidir. İlim ehlinin birçoğu onun getirdiği esrar ilimleri denizlerine dalmışlar ve zevk ilimlerine dair işaret ve telmihlerinin rumuzlarını çözmek ve açıklamak uğrunda büyük çaba harcamışlardır. Bu yüzden bazen Şeyh’in ilmî konumunu gözden kaçırmışlar ve fıkhî mezhebini araştırmakla ilgilenmemişlerdir. Mutasavvıflar onu tahkik, şühûd ve vücûd ehlinin önderi saymış, Batı’da ve

“Âlimlerin hayat hikâyelerini öğrenmek ve ders halkalarında bulunup onlarla hemhâl olmak, bana pek çok fıkıh meselesinden daha öncelikli geliyor. Zira bunlar, ulemâ topluluğunun âdâp ve ahlâkı demektir.” İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe (r.) “Ben bu topluluğun içerisinde, Zünnûn-i Mısrî’den (r.) daha çok seyahat eden ve Allah dostlarıyla birlikte olan başka birisini görmedim. Ve bu topluluk içinden özellikle onu şeçtim. Çünkü o, kadın-erkek sayısız sâlihle defâlarca buluşmuştur. Böylece Zünnûn’u anarak, bereket