İslam akîdesinin ulûhiyet, nübüvvet ve âhiret olarak tanımlanan üç iman esası üzerine bina edildiği bilinmektedir. İslam âlimlerinin kahir ekseriyeti insanın öldükten sonraki âhiret ahvâlinin iki safha olduğunda görüş birliği etmiştir: ebedî akıbetin belirlendiği kıyamet gününe kadar geçen süre içindeki “kabir hayatı” ve kıyametten sonra başlayan “ebedî hayat”. İtikadî mezheplerin genelinde olduğu gibi, Mâturîdîlerde de kabir azabının hakikati hiçbir dönemde tartışma konusu olmamıştır. Hanefî mezhebi iç

Mâturîdîliğin Kur’ân ve Sünnet’i akla tâbi kılan “akılcı” bir mezhep olduğu, Mâturîdîlerin de “Mürciî” ve “Ehl-i Rey” düşüncesini temsil ettiği çeşitli çevreler tarafından farklı amaçlarla gündeme getirilen bir iddiadır. Elinizdeki eserde bu iddia, nübüvvetin en önemli konusu olan “mûcize, kerâmet, nüzûl-i Îsâ” bağlamında Ebû Hanîfe, Mâturîdî, Rüstüfağnî, Nesefî, Sâlimî ve Saffâr’ın da aralarında olduğu önde gelen Hanefî âlimlerin eserleri esas alınarak tarihsel bir sıralama ve nesnel bir metotla araştırılm

Mâturîdîliğin "akılcı" bir mezhep, Mâturîdîlerin de "Mürciî" ve "ehl-i rey" olduğu eskiden beri çeşitli çevreler tarafından farklı amaçlarla gündeme getirilen bir iddiadır. Elinizdeki eserde bu iddia Ebû Hanîfe, Mâturîdî, Nesefî, Pezdevî ve Sâbûnî'nin aralarında olduğu önde gelen Hanefî âlimlerin eserlerinden hareketle tarihsel bir sıralama ve nesnel bir metotla incelenerek araştırılmış ve Mâturîdîlikte "bilgi teorisi"nin esaslarını Kur'ân ve sünnetin belirlediği açık ve net delillerle ortaya konmuştur. Bu