“Yaşamak”la “yazmak” arasında “hesap görmek” kabilinden bir ilişki vardır. İnsanoğlunun yazı ile ilişkisi unutmamak ısrarı üzerine kuruludur; hâlbuki bizi idare eden unutmak arzumuzdur. Çünkü insan, yazarak zaman selinin önünden “kendini kurtardığını” zanneder. Oysa yazmak bir yanıyla daima unutarak ve kavrayarak arınmaktır. Ne yazarsak yazalım, yazı bizim bedenimiz, yazı bizim rüyamız, yazı bizim formumuz ve içeriğimizdir. Peş peşe sıraladığım ifadelerin aslında üslubu tarif ettiğinin elbette farkındayım.