Hallâc-ı Mansûr, Bâyezîd-i Bistâmî, Ebu'l-Hasan el-Harak?nî, Ebû Sa?îd Ebu'l-Hayr ve Ahmed Gazzâlî gibi âriflerin söz ve görüşleriyle şekillenen ?Horasan tasavvuf mektebi"nin önemli özelliği, insanın Allah ve âlemle olan ilişkisini daha çok aşk, vecd, cezbe, cefâ, mihnet, fenâ vb. kavramlarla ifade etmesidir. İlâhî aşkın, geride başka hiçbir şey bırakmayacak şekilde sûfîyi eritip tüketmesi, vecdin tesirine girmiş ruhların fenâ' hâlinde ?bir"de kaybolmaları, ma?rifetin dilin ifade imkânına sığmayan yapısı ve

Kübrevî Tarîkatı'nın önemli şahsiyetlerinden birisi olan Necmeddîn Dâye Râzî'nin (ö. 654/1256), bugün İran toprakları içinde bulunan Rey'de başlayan hayatı Bağdat'ta sona ermiştir. Yaşadığı şehirden ayrılarak gençlik yıllarında başlayan uzun yolculukları ömrünün son dönemlerine kadar devam etmiştir. Moğol istilâsıyla sarsılan Hârizm Bölgesi'nden Anadolu'ya gelen Dâye, bir müddet burada kalmış, Anadolu'nun Müslümanlaşma sürecine olumlu katkı sağlamıştır. Bu dönemde Anadolu'daki önemli sûfîler arasında göste