"Çok çok uzaktaki ülkelerin birinde, Yalnız kalpler yaşıyordu küçücük evlerinde. Hiçbiri diğerinin nasıl hissettiğini merak etmiyordu, Karşılaştıklarında 'merhaba' bile demiyordu." "Sonra şifa, vefa ve destek geldi, Onların varlığı tüm kalpleri ısıtmaya yetti."

Gün gelir, İnsan, her şey bitti zanneder. Öyle bir düşer ki, Bir daha kalkamam zanneder. En sevdiklerini kaybeder, Bir daha gülemem zanneder. Sıkı sıkı tuttukları kayıp gider elinden, Bir daha hayata dönemem zanneder. Yangınların içinde kül oldum zanneder. Enkazın altında öldüm zanneder. Acının içinde bittim zanneder. Hayat öylece onu bekliyor zanneder. Oysa hayat yeni haliyle hep devam eder…

Herkes çok çalışmak zorundaydı Mükemmel Yarışçılar Okulu'nda, Çünkü birinci olmak zordu koşu yarışında. Her şey değişti Çiçek Öğretmen'in gelişiyle, Şimdi severek çalışıyorlar ulaşmak için hayallerine.

"Gündüz ne zaman büyüyecekler, Gece ne çabuk büyüdüler diye ağlayan tüm annelere.." Arka Kapak Yazısı : Mükemmel anne olmayı hedefleyenlere, Mükemmel anneliği ıskalayanlara, Yeni doğum yapanlara, Planladığı gibi doğuramayanlara, Sütü olup emziremeyenlere, Emzirip sütü gelmeyenlere, Vicdan azabından uyuyamayanlara, Gece boyu nöbet tutanlara, Ayağında sallayarak uyutanlara, İki kaşık yedirmek için kırk takla atanlara, Lohusa topuzu ile yaşayanlara, Birlikte büyüsünler diye ikinciyi düşünenlere, Sonra birlikte

Sokaktaki o son çocuk, çocuğu emmeyen o anne, en yakın arkadaşını üniversiteye yolladığında büyüyen o kız, en büyük derdi tüllerini beyazlatmak olan o gelin, sürekli "Ödevini yaptın mı?" sorusuna maruz kalan o öğrenci, kardeşi doğduğu için bir anda büyüyen o çocuk, işlerini yetiştiremeyen o kadın, her yaptığı eleştirilip kınanan o anne, bu devirde annelik yapmadığı için hayıflanan o anneanne/babaanne... Sen hangisisin? Burası Gerçek Dünya ve burada hepimize yer var.