Bu kitapta, Nakşbendî tarîkatının Hâlidiyye kolunun büyük şeyhi Ahmed Ziyâüddîn Gümüşhânevî?nin menkıbeleri anlatılmaktadır. Mustafa Fevzi Efendi bu eserinde, şeyhinin hayatını lirik mısralarla ifade etmiştir. Eski şiir diliyle kaleme alınan eser, mesnevî, gazel, kasîde, muhammes, müseddes tarzının parlak örneklerini vermekte, yepyeni mazmunlar ihtivâ etmektedir. Eserin asıl özelliği, coşkun, yanık ve samimi üslûbundadır. Şair şeyhine bağlılığını, şiir kudretini de ortaya koyarak göstermiştir. Şiirlerinde a

Tarikatleri birbirinden farklı sanma, hepsinin aslı aynıdır. Tevhid hakkında ve Hak´ka ulaşma yollarına düşmek demek olan seyir ve süluk konusunda velilerin söylediklerini dinle ve içindeki şüpheleri kaldır. Yer, gök ve içindekiler, kâinatın her zerresi, bu sırrı söylemekte ve ister istemez O´nu her an zikretmektedir. Basireti yani kalb gözü açık olanlar bunu açıkça görürler. O yerlerin ve gökleri koruyup gözetleyendir. Kalbin rehberi, Allah aşkı olursa bu parlak feyzi idrak eyler. Hadis-i şerif´de "Kendini