Tevhid-i Tedrisat'tan sonra pek azı ayakta kalabilmiş olan medreselerden bir tanesi de İsmailağa Taş Medrese'dir. Bânisinin ihlasından olsa gerek 1952'de yeniden ayağa kaldırılmış ve döneminin gözde alimleri bu medresede ders verip, talebe yetiştirmişlerdir. Bugün yurtiçi ve yurtdışı pek çok dini ve sosyal kadrolarda hala buradan yetişen simaları görmek mümkündür. Elinizdeki bu kitap, İsmailağa Taş Medrese'nin duvarlarına sinmiş olan yaşanmışlıkları, hüzünleri, hasretleri ve trajikomik olayları geçmiş günle

Hiç geçmeyen acılar vardır. Lalenin bağrındaki karalık gibi hep durur gönülde. Acıtır, burkar, hüzünlendirir. Ansızın hatırlatır kendini o acılar. Ansızın “Ben buradayım, sakın beni unutma.” der. Kimse unutmak da istemez zaten o acıları, o acılar ki süsüdür yüreğinin. Kiminin yüreği o kadim süslerle bir lale bahçesi… Bir ulağın atının toynağında, bir çırağın ustasının mezarına attığı toprakta, bir bakkalın tarttığı şekerde, bir annenin gözlerinde, bir babanın hayatındaki tüm deliklerde, bir dolmuşun camında