Görünmez bir adam sevdi kız. Yaşadığı hayattan geri kalanını o adama adadı. Ama adamın bu sevdadan haberi olmadı. Yıldırım gibi çarpıldı kıza adam. Satırları süzen bakışları, adamın yüreğinde yeni bir sayfa açtı. Uzun sarı saçlarını kalem edindi adam, yeşil gözleri ise mürekkebiydi. Usulca kalemi mürekkebe buladı. O hayalinde, şiir yürekli bir adamın gönül köşküne yerleşmeyi düşlerken karşısına çıkan adam hayatın ta kendisiydi. Lakin gönlün anayasası yoktu. Ne nizam biliyordu, ne hudut.Peki ya şimdi. Gecel

ÖMER; Cennet gözlerinde gördüğüm o yıllanmış sır ile çözüldü aşk düğümüm. Topların dövdüğü sur misali yıktın nefretle ördüğüm kalelerimi. Usul usul sızdın kalbime. Oysa sevdiklerimin terk ettiği bir harabe yüreğim. Kaderimse terk edilmek, sen de bırakıp gideceksen bir gün, uzak dur benden. Dolaşma sınırlarımda.

Ömer; Cennet gözlerinde gördüğüm o yıllanmış sır ile çözüldü aşk düğümüm. Topların dövdüğü sur misali yıktın nefretle ördüğüm kalelerimi. Usul usul sızdın kalbime. Oysa sevdiklerimin terk ettiği bir harebe yüreğim. Kaderimse terk edilmek, sende bırakıp gideceksen bir gün, uzak dur benden. Dolaşma sınırlarımda. Her geçen gün biraz daha yaklaşıyor yüreğim sana ve biraz daha meydan okuyor aklıma. Sende gidersen eğer, zaten kaybettiğim yüreğime birde aklımı eklerim. İşte O zaman ne ben kalır benden geriye ne