-​Akif Bey -Cezmi -Gülnihal -İntibah -Vatan Yahut Silistre -Zavallı Çocuk

"Hele karşılarında bir düşman göster; hele vatanın mukaddes topraklarını bir yabancının, murdar ayağı ile çiğneyeceğini anlasınlar... İşte o vakit halka başka bir hal geliyor, işte o vakit en güçsüz köylü ile benim aramda hiçbir fark kalmıyor, işte o vakit o abalı kebeli Türkler, o tatlı sözlü, yumuşak yüzlü köylüler, fark etmek istemediğimiz biçareler aradan bütün bütün kayboluyor da yerlerine Osmanlılığın, kahramanlığın ruhu meydana çıkıyor. En güçsüzü dişi ile kılıca, eli ile kurşuna saldırıyor. Kimse sı

Silistre kalesi, bizzat Rus Orduları Başkomutanı´nın yönettiği seksen bin kişilik bir ordu tarafından 15 Mayıs 1854´te kuşatılır. Kale, Arnavutluk´tan Irak´a kadar İmparatorluk´un hemen her yerinden gelen gönüllülerin de içinde olduğu toplam on bin kişilik bir güçle savunulmaktadır. Kırk üç gün süren yoğun saldırıları başarıyla püskürten Müslüman savaşçılar, yiyecek ve cephaneleri tükendiği için, tek kurtuluş yolu olarak görülen bir yarma hareketiyle koca orduyu bozguna uğratırlar. Son derece yalın bir olay

Nâmık Kemal'in Kıbrıs Magosa'da sürgündeyken yazdığı bu eser, edebiyatımızda ilk edebi roman olarak gerçekçi bir dil ile yazılmıştır. Nâmık Kemal'in Romantik üslûpla kaleme aldığı bu eserde, tutkuyla yaşanan aşkın sevecenliğinde, mutluluğu aile yuvasında değil de, tüm kötülüklere kapı açan Mahpeyker'e olan aşkında arayan Ali Bey'in tüm ailesinin başına açtığı bu dram yer almaktadır. "Sen ateş, yaktın, zaten yanmış olan gönlümü, Yeniden heveslendirdin şu kendinden utanmış gönlümü..."

Zavallı Çocuk, Namık Kemal'in devrinde çok ses getiren çok önemli bir tiyatro eseridir. Oyundaki başlıca kişiler, on dokuz yaşında bir tıp öğrencisi olan Ata Bey, onun sevgilisi on dört yaşında Şefika Hanım, kızın babası Halil Bey, annesi Tahire Hanım'dır. Oyunun konusu ise kendisinden yaşlı biriyle evlendirildiği için sevdiği adama kavuşamayan Şefika'nın ve sevgilisi Ata'nın acıklı ölümleridir.

Namık Kemal, İntibah´ı 1873-1875 yılları arasında Magosa´da "Son Pişmanlık" adıyla yazmış, ancak eser Maarif Nezareti tarafından "İntibah-Sergüzeşt-i Ali Bey" şeklinde değiştirilerek 1876´da yayınlanmıştır. Eser, Ali Bey adında mirasyedi bir gencin tecrübesizliğini, aşkını ve aldatılışını anlatırken, Tanzimat romanının genel havasına uygun olarak eğiticilik amacına da hizmet etmektedir. Romanda aşk, kıskançlık, intikam gibi duygular birbirine zıt karakterdeki tiplerin mücadelesi içinde verilmektedir. Romanı

Birbirince sarılmışcasına bağlı ve sevinç verici sevdalı bu iki kalp,mevkiin latifliğine baharın bereketine, seyrin eğlencesine, tenhalığın lezzetine, muhabbetin etkisine ve hallerine dair her ne hissettilerse, birbirine açılarak bildirdiler. Ali Bey'in hınçları; yeni başlamış namuslu bir sevdanın trajik hayallerinden oluşuyordu ve varsayımlarının dehşetini şairane şakacılık, safça serbestlik altında saklamaya çalışıyordu. M e h peyke r'in duyguları ise iyi kabul edilmiş şehvetli bir eğilimin sevinçli zev

Zihnimden babamın, annemin sevgisini çıkardın; kardeşimin mezarı gönlümde idi, onu bile unutturdun. Şimdi hayali de, kendi gibi kara topraklarda yatıyor. Mezarını görmeden hatırıma gelmiyor. Ne uyuyabiliyorum, ne de irademe hakim olabiliyorum... içimde başka hiçbir şeye arzu kalmadı; gönlümde senden başka birşey bırakmadın. Şimdi kendini de benden alacaksın. Hem de bunun müjdesini kendin getiriyorsun. Kalbimi yaracaktın da bana bu merhameti, bu insafı mı gösterecektin? Sonunda ne olacak? O, bu memleketten g

Namık Kemal'in iki önemli tiyatrosu tek ciltte Vatan Yahut Silistre, vatan sevgisi ile dolu iki sevgilinin, İslâm Bey ile Zekiye'nin yaşadığı duyguları anlatan sahnelenen ilk tiyatro eserimiz Ve Zavallı Çocuk Zengin bir paşaya verilmek istenen on dört yaşındaki Şefika'nın sevgilisi Atâ'yla birlikte yaşadığı derin duygular Bu iki eser tek ciltte.

Daha mermeri tutup yere yatırmadan/ arkasındaki boşlukta çuvala benzer bir şey görmüştüm. Yeniden gözlerim karardı, kalbim duracak gibi oldu. Yere düşmek üzereydim. Neyse ki son anda kendimi toparlamayı başardım. Bu, kenevirden büyük bir çuvaldı. Belli ki içi ağzına kadar dolu idi. El fenerini yanık durumda yere bırakıp Elimi çuvala uzattım. Ağzı bağlanmış idi. Elimin değişinden içinde altın olduğunu anlıyordum. Hemen ağzındaki ipi kestim, elimi daldırdım. Şıkır şıkır altınlar!

Ferhat Ağa: Seni de İran seferine gönderecekler, öyle mi? Gitmek istemiyorsun, onun için ricaya geldin değil mi? Endişelenme! Dur bakalım, tabii ki bir çaresini buluruz. Cezmi: Yok efendim; beni kimsenin bir yere göndereceği yok. Bugün adam arıyorlardı ve beni çocuk diye istemediler. Ben de gitmek için yardımınızı istemeye geldim. Ferhat Ağa: Nereye? Cezmi: Sılaya, hacca hiç değil. Savaşa.... İran'a. Nev'i: Delikanlı, savaş şiir yazmaya benzemez... Cezmi: Neden benzemesin? İnsan düşünüp yazdığı gibi dövüşm

x

x

x