Şiirimizin ustalarından İhsan Deniz’in, zâhiri fazla zâhir, bâtını fazla bâtın, üç bölümden ve üç fotoğraftan oluşan yeni şiir kitabı. Şiirde, eşya ve tabiattan koparılan kelimelerin alabildiğine buğulu, alabildiğine koyu bir rüyâda, nefiste, kalpte ya da muhayyilede buluşmasından, rastlaşmasından hatta çatışmasından alelade olmayan bir sadelik cehdi fark ediyoruz hemen. İstanbul’da ağaçtan düşen bir sonbahar yaprağı ile Amazon ormanlarında uçan bir kelebek arasındaki münasebetin kuvvetini idrâk eden ruh

Kasvet, bütün mevsimleri, hayatın mevsimlerini zehirli bir iklimde sıkıştırdığı zaman hassalarımız aslî hüviyetlerini nerdeyse hatırlamaz olur, el ve ayak birbirine dolaşır, göz ve kulak yolunu şaşırır. İfadedeki isnad düzeni allak bullak olur. Lügat müdahelelerle sarsılır. Kırılmalarla, yerinden oynatılamaz rükünlerin devrilmesiyle sentaks kendini belli eder bu çöken havanın, ümitsizliğin ve şaşkınlığın tezahürü olarak. O zaman muhatap, yani ‘sen’, bir mısrada, bir kelimede hatta bir harfte ışık

Kasvet, bütün mevsimleri, hayatın mevsimlerini zehirli bir iklimde sıkıştırdığı zaman hassalarımız aslî hüviyetlerini nerdeyse hatırlamaz olur, el ve ayak birbirine dolaşır, göz ve kulak yolunu şaşırır. İfadedeki isnad düzeni allak bullak olur. Lügat müdahelelerle sarsılır. Kırılmalarla, yerinden oynatılamaz rükünlerin devrilmesiyle sentaks kendini belli eder bu çöken havanın, ümitsizliğin ve şaşkınlığın tezahürü olarak. O zaman muhatap, yani ‘sen’, bir mısrada, bir kelimede hatta bir harfte ışık

Usta şair İhsan Deniz’den bir ‘’ilk ve son kitap’’ daha. On dokuz bölümden oluşan bu şiirinde şair bir ‘gamze’ de hapsedilmenin tahassüslerini aktarıyor bize, fikrin ve mavinin gölgesi düşse de üzerine. Sonunda anlıyoruz ki bu gamze, duygular, kelimeler, fikirler, bakışlar ‘çehre’ ye, yağmuru bekleyen ama beklemiyormuş gibi duran toprağa bazen damla damla, bazen de sağanak halinde düşerek, vurarak icat olmuş. Bir nesnenin, bir görüntünün kelimelerle manaya dönüşmesi elbette bir haz kaynağıdır, bir sevinçtir