Muhyiddin İbn Arabî, Mevlâna Celâleddin Rûmî, Ömer Hayyam, Dante Alighieri, Angelus Silesius, çağımızda Sezai Karakoç, Frithjof Schuon ve daha nice büyük şairler, eşsiz güzellikteki eserlerinde hep Hakikati terennüm etmişlerdir. Jean Biès tarafından "20. yüzyılın büyük metafizikçisi" olarak değerlendirilen Frithjof Schuon da eserlerinde hep Hakikati terennüm etmiştir. Hemen hepsi religio perennis'i, kadim dinî geleneği ele alıp inceleyen, pek çoğu Fransızca kaleme alınmış ve birçok dillere çevrilmiş yirmide

Bu kitapta Hıristiyanlığın bazı temel biçimlerini, Hinduizm veya Budizm'de olduğu kadar İslam'da da bulunan ve çeşitli dinler arasında- ki köprü olan yönlerini tartışan Schuon, bu iki dinin derin doğasını, yüzeydeki benzerliklerini ve teolojik uyumsuzluğunu ve özellikle ahlakî farklılıklar alanında açıkça görülen çelişkilerini metafizik ilkelerden yola çıkarak inceliyor. "Dinlerde aşkın birlik" tezini savunan Gelenekselci Ekol'e göre "haki- kat" birdir/tektir; aynı kaynaktan sudur eder. Schoun bu metinde,

Modern psikolojinin sunduğu insan tasviri, yalnızca parçacı değil, aynı zamanda acınacak haldedir de. Gerçekten insan, sanki hayvanîlikle ilâhîlik arasında bir yerdedir; ne var ki modern zihniyet, gerek felsefî gerekse de bilimsel olsun, insanın yalnızca hayvânî yönünü dikkate almaktadır. Biz ise, tam aksine, ilâhî yönüne de dikkate almak sûretiyle bu insan tasvirini düzeltmeyi ve dolayısıyla da tamamlamayı temenni ediyoruz; tabii ki, zaten imkânsız bir şey olan insandan bir tanrı yaratmayı asla düşünmeyiz

Bu kitabın ilk bölümü "Bir Merkeze Sahip Olmak (To Have A Center)" başlığını taşımaktadır. Bu başlık, müteakip bölümleri kendi usûlünce takdim etmekte, antropolojiyi bütün seviyelerinde ele almakta, ve metafizik ve manevî hayatı konu edinmektedir. *** Hâlidî hikmet (sophia perennis) bir "hümanizm" midir? Cevap, ilkece "evet" olacaktır. Ama gerçekte cevap "hayır" olacaktır; çünkü terimin geleneksel anlamı itibarıyla hümanizm fiilen, mutlak manâda insanı değil, düşmüş insanı yüceltmektedir. Modernlerin hümani

Dinlerin Aşkın Birliği adlı ilk kitabında Frithjof Schuon, Doğu ve Batı'nın başlıca dinî geleneklerini, hem aslî birliklerini hem de zorunlu ayrılışlarını göstermek sûretiyle, büyük bir ustalıkla incelemiştir. Manevî Perspektifler adlı bu ikinci kitabında ise, yine aynı titizlikle ve fakat bu sefer farklı bir tarzda, aynı hakîkatin iki ayrı tezâhürü olan farklılık içinde birliğin ve birlik içinde farklılığın insan zihnini nasıl aydınlatabileceğini ortaya koymaktadır. Burada, alışılmış sınırlamalara dönüşe

Bu kitapta toplanan yazılar; manevî sembolizmin temel ilkeleri, kötülüğün esrarengiz tabiatı, ölüm sonrası hayat ve günlük etkinliklerin manevî hayata uyarlanmasına dair paha biçilmez pek çok görüşü kapsayan geniş bir konu yelpazesini içermektedir. Günümüzde çoğu kimse, geleneksel hikmet çerçevesinde modern dünyanın sistematik çirkinliğini çürütecek bütüncül bir bakış açısı arayışı içindedir. Çok yönlü entelektüel derinliği ile tanınan Schuon, çağdaş yazarlar arasında, geleneksel öğretilerin manevî gayesini