Bebekler, çocuklar hakkında konușmayı, onların her yaptığına hayret ile eșlik etmeyi severiz. Gençlerden șikâyet eder, yașlılardan olgunluk ve anlayıș bekleriz. Ahir ömrünü sürenlerden damıtılmıș hayat tecrübelerini bize armağan olarak sunmalarını isteriz. Oysa modern hayat ne çocukların çocukluğuna ne yașlıların yașlılığına imkân tanıyor.Çocuklar ve gençler, toplumsal olarak bizim yarınımız. Lakin bireysel olarak her birimizin yarını, yașlılık istasyonunda bir müddet mola verecek. Belki de uzun bir mola...

21. yüzyılda yaşayan faniler olarak nasıl bir dünya ile kuşatılmış olduğumuzun farkında mıyız? Alo fetva hatları, online zekât mecraları, Youtube'dan yayınlanan vaazlar, zikirmatikler, Mescid-i Haram'dan naklen yayınlanan namazlar... Bu yeni teknolojiler, yeni araçlar dinî neşvenin, ilmin, fıkhın, maneviyatın aktarılmasında kullanıldığında, esasında olmakta olan nedir? İşitmenin yerini görmenin aldığı, görüntünün gerçekten daha gerçekmiş gibi kabul gördüğü bir dünyada ferâseti ve basîreti nasıl kuşanacağı

Bir taraftan 'an'ı kutsayan, sündürülmüş bir şimdiki zamanı yaşıyoruz. Diğer taraftan günün, daha biz içinde yaşarken düne itelendiği bir hız hâkim hayatımıza. Bu anafor içinde ne ibnü'l-vakt olabiliyoruz ne başımıza gelenler tecrübeye dönüşebiliyor. Nazife Şişman, Günün Kısa Tarihi'nde 'an'a dikkat çekerken geçmişle bugünü karşılaştıran, ama bugünün içinden yol alan bir yaklaşımı benimsiyor. Geçmiş nostaljik ve uzak bir ülke, bugün de kutsanacak bir nihai durum değil, onun kaleminde. Bir gazete haberi,

Mesafenin eridiği, şeffaflığın ideoloji haline geldiği, ölümün bile performansa dönüştüğü bir vasatta yaşıyoruz. Kişinin kendisini sergilemek zorunda kalmadığı, kendi başına kalabildiği bir mesafeden mahrumuz. Sermayenin, enformasyonun, iletişimin hızı önünde duran hiçbir engele izin yok. Zaten bu sebeple, şeffaflık güven ile, sır da suç ile bağlantılandırılıyor. İnsanlık tarihi kadar eski bir mesele olsa da mahremiyetle ilgili bugüne has ve yeni sorunlarla karşı karşıyayız çünkü mahremiyet, mekansal, öznel

"Seksenli yılların başında Şerif Mardin'den Sosyal Değişme dersi almıştım. Hoca değişmeyi değil, sürekliliği anlatarak başlamıştı derse. ‘Değişme'ye âdeta kutsal bir anlam yükleyen modernleşme kuramlarını okuduğumuz bir dönemde, sürekliliği vurgulayan bir giriş... Ardından ‘Sınıfımızda toplumsal sürekliliğin çok bariz bir örneği var' deyip susması ve cevabını bizden beklemesi... Bu sürekliliğin benimle ilgili olduğunu hemen anlamıştım. Hoca için başörtüm, nevzuhur bir uygulama değil; toplumsal sürekliliğin

On dokuzuncu yüzyılda evrimci biyoloji, insan-hayvan arasındaki farkı ortadan kaldırmıştı. Günümüzdeyse biyo-teknik ve gen mühendisliği makine-insan arasındaki sınırı belirsiz hale getirdi. Biyonikler, yapay zeka, genetik kopyalama gibi metotlar nedeniyle artık insanın sınırları tartışmalı hale geldi. Eğer insanın bir kutsiyeti ve doğası yoksa, onu biteviye değiştirmemize, yapay organlarla takviye etmemize, embriyoya müdahale ederek üstün nitelikli insan ya da insan-hayvan- makine arası bir varlık inşa e

Her yüzyıl, belli kavramlar eşliğinde gelir tarih sahnesine. 19. yüzyılın kavramı, medeniyet idi; 20. yüzyılınki ulus. 21. yüzyıl, kimlikler üzerinden tanımlanıyor: cins kimlikleri, etnik kimlikler, dinî kimlikler... Kimlik siyaseti ve kültürel farklılık söylemi, pek çok siyasal ve ekonomik problemin üzerini örtüyor. Göç ve hoşnutsuzlukları, ekonomik temelinden kopuk bir yabancı düşmanlığına evriliyor Avrupa'da. "İslâm, kadınları eziyor" dendiği andan itibaren, göçmenlerin demografik baskısının sebep oldug