“Eğer herkes sadece kendi inanışları için savaşsaydı, savaş olmazdı...” Benim cesur askerlerime ve gittiğiniz her yerdeki sadık halkıma deyiniz ki hiç askerim kalmadığı anda sevgili soylularımın ve iyi kalpli köylülerimin başına bizzat kendim geçer ve imparatorluğu son kaynağına kadar harcarım. Eğer atalarımın tahtında hanedanımın oturmaması alnımıza yazılmışsa, o zaman, elimdeki bütün imkanlar bittikten sonra, sevgili vatandaşlarıma yüz karası olacak bir barış imzalamaktansa, sakalımı uzatır ve en yoksul k

Dövüşmekten, savaşmaktan, insanları ölüme ve büyük felaketlere düşüren şeylerden, insanlar bir gün vazgeçecekler ve birbirlerini sevecekler. Böyle zamanlar mutlaka gelecektir. Çünkü bütün insanların kalbine kin değil, ancak birbirine karşı muhabbet telkin edilmiştir ve yerleştirilmiştir. Aşk ve Öfke, Tolstoy'un bu seriden çıkan ikinci kitabı. Ruh ve Ölüm kitabında iki kavrama dair bir araya getirdiği çarpıcı düşüncelerini bu kez aşk ve öfke konuları üzerine yoğunlaştırıyor. Büyük bir deha ve yazardan,

İnsan, diğer canlılar gibi ölüme muhaliftir. Bereket versin ki, akıl süzgecinden geçirdikten sonra bir karar vererek bu muhalefetini değiştirebilir. Hatta bu değişimi "zorlamayla gerçekleşen bir uzlaşma" şeklinde değil, kendi isteğiyle "rıza" göstererek değiştirmeye gücü yeter. Bu kitap, Tolstoy'un felsefe külliyatından, ruh ve ölüm üzerine derinlemesine düşünülmüş ve söylenmiş hikmetli fikirler içermektedir. Varoluşu yeniden sorgulatan bu yıllanmış fakat her dem taze sözlerin hâlâ muhatabını etkileyeb