Karadeniz'in kuzeyi veya Güney Ukrayna (o dönemde Rusya) bozkırlarında 9-13. yüzyıllar arası yaşanan tarihin en canlı kaynakları hiç şüphesiz ki ilk Rus Yıllıklarıdır. Bu Yıllıklar bir taraftan Hz. Nuh'un Tufan'dan sonra dünyayı üç oğlu arasında paylaştırmasından başlayıp, Kiyev Rusyası'nın kuruluşuna, yükselişine ve Moskova Çarlığına giden süreci anlatmışlar; diğer taraftan da yaklaşık iki buçuk asır boyunca bu bozkırlarda en amansız komşuları ve râkipleri olan Hazar, Bulgar, Peçenek, Uz, Berendi, Karakalp

Peçeneklerin Türkistan'dan başlayıp, İstanbul önlerine kadar uzanan tarihlerinde en fazla ilişki kurdukları devletler Slav/Rus Kiyev Knyazlığı ile Bizans İmparatorluğudur. Bu iki devletle yaşanan ilişkilerden çıkan sonuç; Peçeneklerin, Ruslara en büyük idealleri olan Karadeniz'i bir Rus denizi haline getirmelerini engellemeleri, Bizans'a ise uzun süre "Bozkırla Mücadele" ederek, en amansız düşmanları olmalarıdır. Nitekim Peçeneklerin Bizans için ifade ettiği anlamı İmparator Aleksios Komnenos'un Batılı de

Uçsuz bucaksız bozkırda var olma mücadelesinde Türkleri başarıya götüren en önemli özellikleri kadın ve erkeğin birbirlerini tamamladıklarına olan inançları olmuştur. Türk toplumunda yazılı olmayan ancak her bireyin uymak zorunda olduğu kuralları ifade eden töre; sosyal, siyasî, askerî ve iktisadî hayatta kadın ve erkeğin hak ve yetkilerini liyâkat ve adalet esasına göre belirlemiştir. Aileden devlete giden yapıda ve var olma mücadelesinde, hayatın getirdikleri ile birlikte mücadele etme anlayışından hareke