...Belkide o, sadece bir şarkıydı; kalbimin en yüksek, en vahşi dağlarında sadece bir defa yankılanmış, hüznün ve aşkının güzelliği ile bütün dağları parça parça yıkıp dümdüz etmiş ve sonra da susmuş bir şarkıydı. Ölmeden evvel ölenlerin kıyameti için söylenmiş İsrafili bir şarkıydı o belki de, sadece benim duyduğum... Bütün dağlara ve dağ delilerine selam olsun... Tur mest u harre ve Musa saika. Allahın tecellisi ile zerre zerre dağılan dağ, insanın benlik dağı idi aynı zamanda. Len terani buyururken Alla

Her şey bir gece durup dururken hiçbir yerden gelen, olmayan bir ağlayışı duyması ile başladı. Ve ondan sonra da olur olmaz sesleri duymaya devam etti. Nihayet olmayan bir ülkeyi aramak için yollara düştü... Bir seyyahtır her insan, kendi yolunu kendisi açarak yürür. Ve biz, yürüdüğümüz yolu inşa ederken, aynı zamanda kensimizi de inşa eder, gerçekleştiririz; yolu ve yolda karşımıza çıkanları içselleştirerek mümkün olur bu. Kendini hiçbir yere ait hissetmeyen seyyah, bazen hiçbir yerden gelip hiçbir yere g