Bu hikâyeyi yazma nedenim; öğretmenlik hayatım boyunca karşılaştığım çoğu öğrencim başarısızlık kelimesinin ne demek olduğunu bile bilmeyen, onu sevmeyen çocuklardı. Çünkü onlara aileleri tarafından başarılı olmalısın duygusu aşılanmıştı. Aksi durum ne aileler ne de çocuklar için kabul edilebilir değildi. Çocuklara okuttuğumuz kitapların çoğunda kahramanlar sınıfında en başarılı çocuklar, en yetenekli kişiler oluyor. Nerdeyse hiçbir çocuk kitabında aslında pek sevmediğimiz ama var olan başarısızlık duygusu öne çıkarılmıyor. Bu konuyu bilerek ele almak istedim. Çünkü bunu okuyan çocuklar Badem’in başına gelen başarısızlıklardan birini yaşadığında nasıl bir yol izlemesi gerektiğine hâkim olsun istedim. Başarısızlığın da başarılı olmak kadar normal olduğunu, hepimizin başına gelebileceğini ve en önemlisi başarısız olduğumuz durumlarda bile ondan ders alıp vazgeçmemek gerektiğini çocuklarımıza aşılamamız gerektiğine inanıyorum.
Hayat acısıyla tatlısıyla bir bütündür.