Ferhat ile Şirin hikâyesi klasik edebiyatta mesnevîler yoluyla Türk kültürüne geçen bir halk hikâyesidir. Hikâye yazılı gelenekten sözlü geleneğe taşınmıştır. Sözlü gelenek içindeki yayılması da basılı kitaplar saysinde olmuştur.

Her ne kadar âşık ve meddahların repetuvarına yerleşmişse de asıl yaygınlaşmasını halk kitapları yoluyla gerçekleştirmiştir. Bilindiği gibi halk kitapları, sözlü geleneğin yanında kendi hususî şartlarında devrinin roman, tiyatro ve sinema gibi eğlence ihtiyacını karşılamış bu şekilde bir bakıma bediî zevkin tatminine yönelik roller üstlenmişlerdir. Halk kitaplarının üstlendiği bu rolün yanı sıra, konunun trajik ve entrika ile bezeli oluşu da Ferhat ile Şirin hikâyesinin halk arasında tutulmasına ve sevilerek okunup merakla dinlenmesine zemin hazırlamıştır.

Klasik edebiyat geleneği içindeki bu konunun halk kitapları yolu ile daha geniş halk topluluklarına hitap etmesi ile Ferhat ile Şirin´hikâyesinde asıl konunun daraltılarak, daha anlaşılır bir hâlde okuyucuya sunulduğu görülmektedir. Aslı klasik edebiyatta olmasına rağmen Ferhat ile Şirin hikâyesinin halk arasında kitaplar yoluyla okunup dinlenir olması ve sözlü geleneğe yerleşmesi, şiirde olduğu gibi nesirde de halk ve divan edebiyatı mahsullerinin birbirinden etkilenmeden ayrı ayrı vadilerde akmadığı ve birbirlerinden olabildiği ölçüde etkilendikleri hususuna ayrı bir örnek teşkil eder.