Toplumsal dönüşümün eşiğinde belirginleşen Tanzimat tiyatrosu, sahne estetiğinin ötesinde düşünsel iklimin yeniden biçimlendiği bir anlatı alanı oluşturur. Bireysel irade ile geleneksel otorite arasındaki gerilim, dramatik yapının merkezinde yer bulur. Halk dramları, bu çatışmayı yansıtmanın ötesine geçerek dönemin kolektif hafızasını estetik biçimler aracılığıyla kaydeder; düşünsel bir izleğe dönüşür. Feryâd, Felâket, Hasret, Kaza ve Kader, Nâmurad adlı eserlerde bireyin içsel talepleri, toplum ...