Çocukları, gençleri tehlikeli saydığımız dış etkenlerden korumak adına, onları yaşamdan soğutuyor, toplumsal gerçeklerden uzaklaştırıyor ve kendimize bağımlı hale getiriyoruz; onların kendi ayakları üzerinde durmalarını, yaşamın koşullarıyla uyum sağlamalarını geciktiriyoruz. "Dünya kötü, yaşam çirkin" diyerek onların yaşamla olan bağlarını ya zayıflatıyor ya da koparıyoruz. Amaç onların yetişkin yaşamına hazırlamak mı, yoksa yaşamdan soğutarak kendimize bağımlı yapmak mı? Batılılar bir an önce ...