Hastalık sürecinde çok şey kaybedebiliriz: Alışkanlıklarımızı, sosyal rollerimizi, yarına dair öngörü duygumuzu, planlarımızı, bazen bağımsızlığımızı. Ama aynı zamanda şunu da kazanabiliriz: Hayatta gerçekten neyin önemli olduğunu daha berrak görme yetisi. Ve belki de, “insan olmak” ne demek diye daha dürüst, daha sade bir anlayış geliştirme imkânını. Burada kullanılan imkân sözcüğü hastalığın haklı bir gerekçesi olduğu anlamına gelmez. Hastalık “iyidir” demek hiç değildir. Bu daha çok, hastalık ...