Muasır Muhammed Gazâlî’nin deyişiyle “Hz. Muhammed’in (s.a.s.) sosyal, sivil ve askerî sahalarda, bütün bunlardan önce itikat ve ibadet esaslarını uygulamadaki sünneti, ebedî risaletin ayrılmayan bir parçasıdır. Çünkü nasıl su bilinen iki elementten oluşuyorsa İslâm da Kitap ve Sünnet’ten oluşmaktadır.” Yine Yûsuf Karadâvî’nin ifadesiyle “Sünnet, Kur’an’ın yaşanmış bir tefsiri, İslam’ın ise pratik ve örnek bir tatbikidir. Öyle ki Nebi (s.a.s.) tefsir olunmuş bir Kur’an ve yaşayan İslâm idi.” Elinizdeki

Zihinlerin dönüşmeye başladığı bu çağda insana dayatılan yegâne şey kendisinin biricik oluşu ve her şeye tek başına karar vermesinin normal olduğudur. Oysa toplumsal normlar dâhil olmak üzere tüm kural ve kaideler uzlaşılar sonucunda meydana gelmiştir. Dünyevi meseleler dahi böyle iken dinin kural ve kaideleri ise ilahi sınırlarla çizilmiş bu sınırların açıklanması ise Hz. Peygamber’in söz ve davranışlarıyla olmuştur. Elinizdeki bu kitap sünnetin dinimizde var olan yerini örnekler üzerinden açıklarken sünne

“Mütevâtir hadisler” tabiri, iki kelimeden oluşmaktadır. “Hadis” ve “mütevatir”. “Hadîs” kelimesi, “haber” manasına gelir. Bu kelime, İslamiyet’le birlikte farklı bir anlam kazanmış, âdeta onunla Hz. Peygamber’in sözlerine “el-Ehâdîsu’l-kavliyye”, fiillerine “el-Ehâdîsu’l-fi’liyye” ve tasvip ettiği şeylere de (takrîr) “el-Ehâdîsu’t-Takrîriyye” denilmiştir. “Mütevatir” kelimesi, “bütün tabakaları itibariyle, yalan üzerinde anlaşmaları âdeten imkânsız sayıda kişiler tarafından rivayet edilen haber”dir. Mütevâ

Kur’an’da kâinatta sarsılmaz bir düzenin bulunduğu, bu düzenin boş ve anlamsız olmadığı, kâinatın özellikle insan varlığına uygun yahut yararlı biçimde düzenlendiği ve bu düzenin Allah tarafından konulduğu Kur’an’ın temel mesajlarından birini oluşturmaktadır. Ayrıca kâinattaki her şey, yeryüzündeki var oluş şartlarına uygun biçimde ve ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde insanın hizmetine verilmiştir. Sonuçta insanın, bilgisinin ulaşabildiği bütün yaratılmışlara ibret nazarıyla bakarak ilâhî hakikatin delille

Yüce Allah, Kur’an’ı Kerim’in âyetlerini bu dünyaya gerek duyulan nispette ve ihtiyaç hissedilen oranda indirmiştir. Bu sebeple de Kur'an'daki birçok âyetin çeşitli sebepleri bulunmaktadır. Peygamber Efendimiz ve sahâbileri de bu sebepleri ezberleyip kavramıştı. Resulullah (s.a.)'in bazı hadisleri de bir ihtiyaç durumunda, bir meseleyi açıklamak için soru sorma, bir hüküm verme veya yeni bir hükmün ortaya çıkmasına göre oluşmuştur. Bu bağlamda “hadisin söyleniş” veya “rivayet ediliş sebepleri” gibi anla