Merhaba! Benim adım İpek. Çok meraklıyımdır. Bu yüzden bilimi de çok severim. Gece demem, gündüz demem sürekli araştırırım. Bu aralar sarılmaya taktım. Çünkü sarılmayı çok seviyorum. Hatta herkes gibi ona çok ihtiyaç duyuyorum. Üzülünce anneme sarılıyorum. A aa! Bir de bakıyorum üzüntüm kayboluyor. Sevinince babama sarılıyorum. O da ne?! Mutluluğum arttıkça artıyor. Bazen de korkuyorum. Koşup hemen anneanneme sarılıyorum. Sonra da uzaklaşan korkularıma el sallıyorum. Ya öfkelendiğim zamanlar? O zaman da öğretmenime sarılıyorum. Ne mi oluyor? Öfkemin balon gibi söndüğünü görüyorum. Herkes sevdiklerine sarılsın istiyorum, çok şey mi istiyorum?