"Artık buralara ova denilirse" diye düşünüyordu. Yazıklanıyor, kurumuş dudaklarını diliyle
ıslatarak umutsuzca başını sallıyor, içleniyordu. Farkında değildi ama fersiz gözlerinin altındaki
çizgiler yaşla dolmuştu. Gücü tükenmiş, gözleri uzakları seçemez olmuştu ama sağlam
gözlerin görebileceği her yerin beton yığınlarıyla doldurulduğunu biliyordu...